gel be. şu kara topraktan çık ta gel. yemin ederim dayanacak gücüm kalmadı. gel de gör halimi, ailenin halini. büyük oğlunun üç çocuğu var ama başka orospularla yatıp kalkıyor. ortanca oğlun kayınbabasının götünden ayrılmıyor. küçük oğlun tek başına hayata tutunmaya çalışıyor. ben ise ölüyorum baba. insanın evi zindan olur mu hiç kendine. vallahi zindandayım baba. amcalarım senden sonra dönüp bakmadı bile. senin bizim için biriktirdiğin mallara bile el koydu senin bi küçüğün. anneme sen kötüsün annelik yapamıyorsun dediler. hâlbuki o hiçbirimize kıyamadı be babam. ne olur be. bi gün hatta bi saat bile olsa razıyım. gel. bak sana yazdığım bi şiiri okurum hemde.
nefes alıp vermek mi yaşamak yalnızca
ellerimden kayıp gidiyor hayatım baba!
kanından olanlar çıkınca kansız,
yüzlerine baktıkça yanıyor ciğerim baba!
serden de geçtim yardan da geçtim
yaradana sığındım da, bir dem nefes buldum.
bu yere batasıca yazıyı kendim mi seçtim
artık takatim kalmadı, yoruldum baba!
yüzsüzlük moda olmuş devranda
hile haram almış başını gitmiş
kuzu bildiklerimiz meğer kurt imiş
gördükçe hallerini deliriyorum baba!
aahh baba'm ahh,
olsaydın şimdi yanımda
başım dizinde elin saçımda
yüzsüzler de kansızlar da duramazdı karşında.
şimdi bak bir de halimize
sen toprağın ben aile enkazının altında.