eskiden içimizi bir heyecan kaplardı. yağıyor mu acaba diye kapılara, pencerelere koşardık. okulların tatil haberini çılgınlar gibi beklerdik. kardan adam yapardık henüz kar yağsa da kardan da olsa adam görsek gibi saçma bir espri yokken.
şimdi ise sadece pis bir soğuk, gereksiz ıslanma, çamur ve pislik olarak gözüme çarpıyor. tabii ki bu yağışını ve manzarasını izlemeyi sevmediğim anlamına gelmiyor. sadece bazı şeylerden eski tatları alamıyor olmak üzüyor..