ne güzel cümle bu. günlerdir yanıyorum bildiğin. içimin isi-dumanı genzimi yakıyor.
ne ara bu kadar tutuştum ben. ne ara bu kadar alev aldım. hiçbir fikrim yok. yanıyorum bildiğin. attığım her adımda, soluduğum her nefeste ciğerlerim ağzıma geliyor.
gard almadan yaşadım hayatı. sanırım tüm nedeni bu. cebindeki son parayla piyango bileti alan bir dilencinin ümidiydi benimkisi.
belki olur dedim. belki olur dediğim her şey öldürdü beni.
içim yangın yeri. çok pişmanım. her şey için. o kadar pişmanım ki, adil bir mahkeme kurulsa yapacağım savunmayla tanrı'yı bile evren'i yarattığına pişman ederim.
içim yangın yeri. geçmiyor tırnaklarım bir yere. isırmıyor dişlerim. görmüyor gözlerim. tutmuyor dizlerim. ezm ezo olmuyor.
bağıra bağıra küfretmek istiyorum. yakıp yıkmak. kırıp parçalamak. benim sınavım da bu işte. ömür boyu ideal insanı oynamak.
içimdeki o vahşi, o ilkel yaratık yerinde durmuyor oysa. kötülüğe ölümüne aşık. tüm benliğiyle sevdalı. o döndükçe içimde, bir fitil ateşleniyor ve ben yanıyorum.
içim yangın yeri. dumanını sigaramın dumanıyla kamufle ediyorum.