bütün akrabalarımı severim, saygı duyarım. bu tutumumuz karşılıklıdır. hatta beni çok severler, ararlar. gittiğim zaman gelirler halimi hatrımı sorarlar.
ama yengelerimden bir tanesi anneanneme ve dedeme kötülük yapıyor. yaşlı başlı insanları üzüyor. kızları var, -3 tane kız kuzenim- en küçüğü benle yaşıt. en son beddua etti dedem ve anneanneme. dedemi tansiyon hastası yaptı dayım ve yengem. yengem -evleri ayrı olmasına rağmen- dayımı doldurup boş sebeplerden kavga çıkarıyor. dayım artık bu eziyete dayanamamış olacak ki, kötü işlere girmiş. 84 yaşında dedem yine ona sahip çıktı. ama dayım kızlarına sahip çıkıp, ahlakını verememiş. 18-16 yaşlarındaki kızları 84 yaşındaki adama demediğini bırakmıyor, evine gelip bağırıyor...
çok üzülüyorum ananemlere gittiğimde bunları gördüğüm zaman. dedemi gözümün önünde öyle üzdüklerini,dedemin aldığı hali gördükçe. allahtan anneannemin kulakları duymuyor, onların kötü sözlerini işitmiyor. ne kuzenlerimi ne yengemi seviyorum, sadece dayımın günden güne aklını yitirmesine üzülüyorum...