10.12.2016 da gerçekleşen bombalı saldırıda kaybettik kardeşimi. bize ise her antremanda bizimle dalga geçen gülüşü, hayata karşı olan umudu ve ne yaparsan yapsın takımı bir türlü bir araya getiremeyen çabası kaldı. takımı bir araya getirdi getirmesine ama kendi göçtü bu dünyadan. hepimiz sarılacak biri aradık, kimimiz hemen en yakın evde oturan takım arkadaşına koştu, kimimiz adli tıp kapılarında beklerken şaka olmasını diledi. bense ben bir abiyi kaybettim. takıma girdiğimden beri bana takılan, antreman dışında sürekli boşladığımız beraber zaman geçirdiğim bir abiyi. daha önce gerçekleşen terör saldırılarında hep sayılar konuşulurdu, bunda ise ben canımı ciğerimi kaybettim... hiçbir şeyin öneminin olmadığını farkettim. o ise dün son şarkısını dinledi: "adamlar'dan hepinize el salladım" o bize cennetten el salladı dün gece. umarım bu acıyı kimse bir daha tatmaz çünkü bu acı tedavisi olmayan bir hastalık gibi... mekanın cennet olsun abim!