ırkına vakfettiğin çile dolu ömrünce.
ufuklardan bekledin bir akın müjdesini.
rüzgârlardan dinledin cedlerinin sesini.
isterdin dönsün zaman, geçmiş gelsin yakına;
kaç kez çıktın kim bilir çin’e doğru akına;
mazide yaşıyorken özlediğin atiyi;
bizlere sen öğrettin şeref tasan maziyi.
ardından boyun büküp baktık kolsuz kanatsız;
bizi yetim bırakıp, uçmağa vardın atsız;
sönsün gözlerin nuru, bugün akmazsa yaşı,
bir yıldız gibi kaydın, türklüğün mihenk taşı.
fâniliğin bittiği sınırın ötesinde;
bozkurtların önünde, tuğların gölgesinde.
seni tanrı dağı’nda kürşad ağırlayacak,
elbet tarih seni de bir gün alkışlayacak.
bir gönül ülkesinde saltanat sürüp tahtsız,
taht kurdun gönüllerde, âbide oldun atsiz…
fazıl ahmet bahadır
tinin şad, mekanın uçmağ olsun büyük adam.