bu durumun bir sürü şeyle alakası olduğunu sanardım aslında. yaptığın iş, kazandığın para, yaşadığın yer, bindiğin araba... bu konulardan birisi bile isteğimin dışında şekillense, zamanla başka bir insana dönüşüyordum ister istemez. (bunlar sağlandığında kendim mi oluyordum, yoksa rahatlık egolarımı kabartmaktan başka bir şeye yarıyor muydu bundan da emin değildim)
yıllardır kendi istediği hayatı yaşamanın peşinde koşan birisi olarak; türkiye zor bir yer. standartların üzerinde yaşayıp, dipleri görmeye başladığım şu günlerde bunu daha iyi anladım. ama özümü görmeye, ruhumu serbest bırakmaya başladığımdan beri anlıyorum ki geçmişte yaşadıklarım sadece bize öğretilmiş aptal şeyler. mutlu olmak için, iyi hissetmek için böyle şeylere mi ihtiyacım var?
korkularımı, endişelerimi, başarısızlıklarımı tamamen bıraktığımda özgür olduğumu hissettim. ve özgür olmak beni kendime götüren yol.
obi wan'ın söylediği gibi arkadaşlar
(bkz: may the force be with you)