yine bir aksamustu.anlamsiz dusunceler ve hayal ettigim seylerin gerceklesmis olma hayalini bile kurmaya tesebbus etmeme...yalniz miyim ben ? diye soruyorum bazen ama oyle olma ihtimali bile beni korkutuyor.neden diyorum, sonra unutuyorum ya da huzunlendigim bir baska eksikligim ben de burdayim diyor.ne yapilmasi gerektigi hakkinda hicbir fikrim yok.insanlarin ne dedigi umrunda olmasin ogudunu veren biri oldugumu varsayarak bunu ilk olarak kendime ogretmem gerektigini zor da olsa idrak eder gibiyim.ardindan acaba herkes boyle mi dusunur kendi hakkinda etrafta kimse yokken, itiraflarin en ciplak haliyle?.insanlar su an ne yapiyordur ?tahminim var ama bilmekte istemiyorum.agizlardan dokulen her cumle beni yaraliyor.yapamadigim hersey tek tek hatirlatiyor kendini bana.ama neden? herkesin agzina sakiz olmus bugunlerde sikca duydugum eglenceli hayatlar ve hikayeler.inanasim gelmiyo aslinda.kirli yuzunu kendinden bile saklayabilmek utanc verici degil mi ? yoksa mutlulugun sirri bu mu?benligine yalan soylemek midir bu yoksa ozguven zirvalari mi?bu satirlar yazilirken sigaramin yanan tutununun sesini duymak adeta yazdiklarimi destekliyor.icimdeki boslugu, ozumdeki eksiklik beni bitirmeye and icmis.yuruyen et parcalarinin kokusmus suratlarindaki gereksiz kullanildiginda sonsuza kapatilmasi gereken yariklardan dokulen zirvalarin arasindan bir cocugun sesini duyar gibiyim : hadi!.cevap vermek istiyorum ama once cay icmem gerekiyo sogumadan.cayini sogutmadan ic diyen uzere olan degerlilerime cok uzagim.inceden bir sizi burnumun direginde.yankilaniyor kafamda "git kurtar kendini" sesleri.dusunmeden edemiyorum acaba akil sagligim yerinde mi diye.ama neden olmasin ki diyor icimdeki poliyanna.kime guvenmeliyim ki?.bilemedim.gunes iyice uzaklasiyor bazen bana huzur veren dagin ardindan.her insan konusur kendisiyle.bir iyi bir de kotu tarafiyla.ben oyle degilim sanirsam.iyi tarafimda konusan ciliz cocuga karsi kotu tarafimda iki besili adam var.ikisinin de erkek oldugundan emin degilim.dedikoducu ve ici gecmis cahil bir kadinin varligindan supheliyim.cayim sogumus bu arada.cay ile birlikte ansizin gelen sigara fikri.icmemen gerektigini bilmek daha da zevk veriyo bana nedense.bu aliskanliktan kurtulma planlarini yaptigim gecenin sabahinda anne sutu icmeyi bekleyen bebek gibi muhtac oluyorum bu pislige.ama neden? neden dogru ya da yanlisi ayirt edebilme yetisine sahipken durmaksizin ve bile bile hata yapmak beni nereye goturecek diye gecelerce dusundum.gecelerce dedigime bakmayin.icim sizlamiyo artik hic birseye.insanlarin hayatin bahari diye tabir ettigi donemde benim aklimda sadece endiseler , aci ve gittikce kotulesen hayat var.ben de mi sorun var diyerek kaseti basa sariyorum ve bu kisir dongu kendimi bildim bileli var icimde,icimin en guzel kosesinde...bu son olsun demek artik bi anlam ifade etmiyor.yine de deneyebilmekten vazgecmis olmak icin cok erken biliyorum veya bildigimi saniyorum.buna alistim ama.alismis olmak koymuyo artik eskisi gibi. kotuye gidisati nasil durdurmaliyim ki?cok soruyorum kendime.soruya cevap bulmaktan cok bulamadigimda ne olacagina kaygilanmaktan onu da yapamiyorum ya.neyse bu sefer bi sigarayi hakettim diye dusunuyorum