kadınlar, ikili ilişkilerde erkeklere bin basar ve ben de buna kalıbımı basarım.
geçenlerde bir kitabımı ararken eskilerden bir not defteri buldum. neymiş, ne değilmiş diye içini açtım. içinde, lise birde aşık olduğum hatunla alakalı notlar olduğunu gördüm. "ulan bunu ben nasıl unutmuşum" dedim resmen.
ben o zamanlar, yarın konuşur muyuz acaba diye hayal kurmaktan çok, konuşabilmek için fırsatlar tasarlamışım 'yarın kızla muhtemelen şurada karşılaşırım, onu görünce şöyle derim, o da böyle der, muhabbet şuraya gitmeli' tarzında notlar almışım ve ertesinde oluşan muhabbeti de oraya yazıp karşılaştırmışım 'şöyle dedi, böyle dedi, neden böyle demiş olabilir' diye de çıkarımlar yapmışım. şimdiki akılla okuyunca, biz elimiz çükümüzde gezerken bunlar harbiden bazı şeyleri çoktan aşmış oluyorlar, diyorum kendime
örneğin,
ben: ya x arkadaşın saç stili berbatmış, insan neden saçlarını öyle yapar anlamıyorum.
kız: yo ben çok seviyorum o tarz saçları.
ben: gerçekten mi? ya bilmiyorum, kişiden kişiye değişir şimdi, belkide ben çok katı yaklaşıyorumdur.
daha sonra bu saf çocuk öğrenecek ki, o kız o saç stilini zerre sevmiyor. ama kız yemi atmış bir kere, bizde mis gibi düşmüşüz o tuzağa. ben 1 sene sonra söyledim hoşlandığımı, o da şaşırmış numarası yapmış iyi mi?
bazı konular da harbiden bize bin basarlar. daha 14 yaşlarında bile ne kadar ayrıntı düşünüyorlar.
insan gerçekten hayret ediyor.