kitabı bitirdiğim de zorlama gibi geldi bana fakat zaman geçtikçe düşüncelerim değişti. konusunu zaten daha önce bir kitapta görmemiştim.
okurken not aldığım cümleleri tekrar gözden geçirdim. cümleler baya güzeldi. bakış açısı farklıydı tüm olaylara. bazı kelimelerin ise beni etkilediğini fark ettim.
ikisinin birlikte olduğu bölümlerin tadı başkaydı, daha farklıydı.
kayra bölümünü sevemedim. onunda elbet bir albenisi vardı ama ikisinin ve kinyas'ın bölümünün yanında daha zorlamaydı ama aslında kitap amacına en çok o bölümde ulaşmıştı.
beni en çok etkileyen bölüm kinyas'ın bölümüydü. belki gerçeğe daha yakın olduğu ve benim gerçekten kopamadığım için.
bazı şeylerin fazla kurgu oldugu belliydi. mesela kayra'nın tüm yazılanları günday'a göndermesi. absürttü bana göre. belki o kadar düşüncelerden sonra bu basitliği kaldırmak istemediğim için bilmiyorum.
şöyle bir bakıyorum da ne kadar zoraki demiş olsam bile bu kitap başka türlü yazılabileceğini düşünmüyorum. yazılsa bile vermek istediğini bu kadar iyi veremezdi.
insanın hazmetmem gerekiyormuş demek kitabı okuduktan sonra.
"beni yüzüstü gömün. çünkü yeterince gördüm!"
"oksijenle alışverişi olan her yaratık midemi bulandırıyor."
"pollyanna, benim yanımda eroinman bir orospu kadar umutsuz kalırdı!"