arabalar. insandan daha çok değer görüyor bu nesneler. insandan daha çok değer görmesine takılmıyorum, gün içerisinde görüş alanımdaki bütün menziller, resmen bunlar için dizayn edilmiş, benim sidikli mi sidikli bir kaldırımım var, tabi eğer başka bir araba o sik kadar kaldırımı işgal etmemiş ise. ciddi ciddi arabalardan nefret ediyorum, insanoğlu ulaşım için başka bir forma yönelmeliydi ne bileyim mesela raylı sistemi kullanmalıydık ama şu lanet gri asfaltlar olmamalıydı, burada çevreye ne kadar duyarlı olduğumu kastetmiyorum, burada insanoğlunun iyiliğini düşündüğümü de kastetmiyorum aynı zamanda, ben burada bu lanet makinaların lanet seslerinden ve lanet dumanından nefret ettiğimi kastediyorum. yolda o sidikli kaldırımda yürürken duyduğum korna sesi benim beyin kıvrımlarımda depremlere neden oluyor, trafiğin hayatımdan çaldığı zaman kaybını düşündükçe ömrümden birkaç sene azaltmak zorunda kalıyorum. sürekli soruyorum, biz arabalara neden ihtiyaç duyduk, sırf onların yakıtı ucuza gelsin, etrafı da bok götürsün diye ortadoğuyu ve bilhassa afrikayı neden kanalizasyona çevirdik? ya da bireye ineyim ordan, bir insan neden araba hayali kurar anlamıyorum, neden arabalar sadece araç değil de aynı zamanda amaç oldu ?ben onu da anlamıyorum. anladığım şey arabalarsız da gayet güzel bir hayatımız olurdu, daha ferah daha geniş bir hayattan söz ediyorum. manzaramız gri apartman ve gri asfalt olmadan da yaşayabilirdik, bu görselliğin bize dayatıldığını farketmeliydik. griden hep birlikte nefret edebilirdik. ne bileyim yürüyecek çok vaktimiz olurdu, hatta daha ileri gideyim bir zengin ve bir fakir evlerine yürüyerek giderlerdi, en azından sokakta ve ulaşımda bir nebze eşitliği yakalayabilirdik, ama insanoğlu otomobili icat etti.. zaten sınır denen çizgilerden dolayı, vize pasaport saçmalığından dolayı, görülmesi gereken bir dünya yeri göremiyoruz bari yaşadığımız alanda bize daha fazla yer ayrılsaydı..
henry ford'un kemikleri sızlasın sizde bunu bir düşününüz..