bazen diyorum ki bizimki de hayat mı be sonra gözlerimi açar açmaz kendimden tiksiniyorum etrafıma bakmama gerek bile yok sadece gözlerimi açmam yeterli kendimden kötüleri görebilmek için
ben maddi sıkıntılar aile içi huzursuzluktan diyorum bu da hayat mı diye benden kötüsünü düşünüyorum o da en azından kalacak bir evim yerim var diyor ve kendinden kötü ile avutuyor hep böyle bi alt kesimle kendimizi kıyaslamak zorunda mıyız kendimizi iyi hissetmek için? hep bir burukluk yaşamaya devam edecek mi insanoğlu ölene kadar? dünyanın en zengini diyor ki sağlığım yok fakiri diyor sağlığım yerinde hep bi karşılaştırma hep hep ben böyle olsun istemiyorum dünyanın dünyamın dünyamızın...