yine içimin bir köşesinden uzuuun bir yazı yazmak geldi sevgili sözlük yazarları. rezil bir karakter olduğumdan mütevellit ilk aşkım dediğim insanla çok komik bir yerde tanıştım. yalan yok görür görmez çarpılma gibi bir olay ne onda nede bende oldu. gerçi sevdi mi sevmedi mi oda şüpheli ama neyse ilk tanıştığımız gün beni sinirden ağlatmıştı. pek ağlayan biri olmadığım için beni ağlatan bu adamdan ölesiye nefret etmiştim. manyak gibi bir şeydi yahu! gün boyunca aptal aptal şakalar yapıp beni daha da kızdırmıştı. sonra ne oldu bilmiyorum ama günün sonunda beni kenara çekti ve benden özür diledi. şaşırdım. neyse günler geçti ve ilk gün beni ağlatan bu adam bir anda benim en yakınım olmaya başladı. öğlenleri herkes dışarı çıkıp bir yerlere giderken o benim yanımda durmaya başladı. normal hiçbir muhabbetimiz olmazdı saatlerce gülerdik. yakışıklı değildi arkadaşları falan dalga geçerdi hatta ama o kadar güzel bir gülüşü vardı ki hayran kaldırdım. ne oldu nasıl oldu bilmiyorum ama bir anda kendimi sürekli onu dusunurken buldum. elinin değdiği her yere ulaşmaya çalıştım. çok sevdim hemde bayağı bir çok. sonra gitmem gerekti bir başka şehire taşındım ama yapabiliriz dedik ve uzak mesafede yürütmeye çalıştık. ilk haftalar herşey güzel gidiyordu sonrası herkes gibi boka sarmaya başladı. telefonlar açılmadı mesajlara cevap gelmedi ve en nihayetinde sevgiden şüphe başladı. bilenler bilir bir rahatsızlık geçirmiştim entride yazmıştım hatta doğum günümde hastanede yatmak zorunda kalmıştım. haberi vardı ama umursamadı. ne aradı ne sordu derken iki hafta sonra bir gece dönüp kendime bir baktım. kilo vermiştim sağlıksız ve iğrenç gözüküyordum bu aşk beni öldürüyordu. aradım açmadı. mesaj attım ve bitirdim. cevap bile vermedi. o gece sabaha kadar ağladım. sonra seneler geçti tamı tamına 5 sene hemde hayatıma 2 kişi daha girdi biri aldattı, diğeri de beni istemedi. 5 sene boyunca gördüğüm her insana onun ruhunu yerleştirdim. bir hayaletle senelerce yaşadım. ağladım ağladım ve ağladım. ama yaralarımı sardim güçlü oldum çok daha güçlü oldum hemde. yaralarımdan ötürü kimseyi kırmadım, hayatıma kimseyi almadım güldüm ve geçtim. bu sabah saat tam 7.53'te uyandığım vakitte bir mesaj geldi. numara yabancı kayıtlı değil.
"nasılsın?"
ilk an şok evresi yaşadım sonra dakikalar geçti ve yaşadığım herşeyi düşündüm. içimdeki o bitmiş, külleri bile kalmamış. kendi kendime o kadar yetmişim ki ona kalbimde hiç yer kalmamış.
ilk olabilir, son olabilir veya herhangi kim olursa olsun, hayatınızı mahvetmesine izin vermeyin. inanın bana geçiyor, geçecek...