abimdir.
tüm aile faruk der, arkadaşları da ömer.
ben 5 yaşında falanım. abimle aramızda 4 yaş var. o zamanlar cep telefonu falan yok gibi bir şey, her evde kesin ev telefonu var falan. neyse bir gün abimin sınıf arkadaşı ev ödevini sormak için bizi aramış. o gün de telefona şans eseri babaannem bakıyor. 30 doğumlu babannem, tam şiveyle konuşur. diyalog aynı şöyle geçmiş;
+elo
-alo teyze iyi günler, ömer evde mi?
+evladım burda ömer diye biri yok
-peki teyze, kapanış.
kaç sene geçti olayın üstünden hala hatırlar güleriz ajdkgp