tarafsız olarak bakıldığında saçmadır. bunu bilmeme rağmen ben de dalga geçerim bazen. sadece benim fikirlerimle dalga geçildiği zamanlarda yaparım tabi. zamanında aşırıya kaçardım, ama zaman geçtikçe(büyüdükçe) epey bir azalttım bu dozu. benim fikirlerime açık açık saldırılmadıkça hiçbir görüşe, inanca karışmamaya başladım. ama inanmadığın bir inanca saygı duymak da saçmadır. kadir kirişçi'nin bir sözü vardır mesela çok hoşuma gider o.
inanmadığın bir şeyle zaten dalga geçemezsin. mesela ben senin beyninle dalga geçiyor muyum? annenle geçiyorum çünkü orospu çocuğusun diye. biraz ağır kabul ediyorum ama bazıları gerçekten hak ediyor. mesela, tanrıya inanmıyorum dediğimde olmadığını kanıtla diyorlar. ulan varlığını iddia eden sensin ben niye kanıtlıyorum? salak mısın sen? sen kanıtla diyorum "namaz kıldım bir şey hissettim" diyor. oldu ananın amı epey ikna oldum ben. hemen namaza başlıyorum. fakat bunların dışında bazı durumlar var ki, kendi görüşünü söylediğinde de dalga geçmiş olarak anlaşılıyor. o başlı başına bir paradoks. inanmıyorum oğlum ben tabiki de reddeceğim bazı şeyleri, karşı çıkacağım. bu dalga geçmek değildir.