hiçbir zaman kafana göre birini bulamazsın çoğu konuda bir şeye karar veremezsiniz ( örn : yemeğin nerede yeneceği ) bare en azından geçinebileceğim biri olsun diye içten içe kendini avutursun.keşke ailemde burada olsaydı dersin , gün geçtikçe sabrın tükenir 1. dönemin sonunda memlekete gidilir yenilenmiş bir şekilde tekrar gelinir 2. dönem çabuk geçer diye kendini kandırırsın. aklından her zaman acaba seneye tek başıma eve mi çıksam ? sorusu geçer. 2. dönem biter rahat edersin ve bu döngü sen eve çıkana kadar ya da üniversiteyi bitirene kadar devam eder.
(bkz: neden bütün kötü şeyler iyi insanların başına geliyor ?)