sözlük yazarlarının eşya olarak karşılığı

ayna olurdum. her sabah birileri gelip bana bakıyor, saçını başını düzeltiyor, dişlerini fırçalıyor, bana yaklaşıp diş etlerine bakıyor. gözlerini büyültüp göz altlarına bakıyor, burnundaki siyah noktaları inceliyor. her sabah rutin; birileri karşıma geçip süsleniyor. her gece aynı şey, birileri karşıma geçip akan makyajını temizliyor, gözyaşlarını siliyor. saçlarını kesiyor, saçlarını kazıyor. ne kadar aptal olduğunu düşünüp bana saldırmak istiyor. ve yine bir gecenin sonunda gerçekten de birileri bana bir yumruk atıyor. sıktığı yumruk kan revan içinde, ben ise kırılmışım abi. ayna olmakta zor bu yüzyılda, kim bilir şu an kaç ayna kırılıyor.