ben daha 4-5 yaşlarındayken işyerimizin bahçesinde kangal köpeklerimiz vardı. kont, kontes ve iki de yavruları. hepsini de çok severdim. yemeklerini ben götürcem diye babamla tartışırdık. her neyse bi gün kontu akrep sokmuş, vefat etti. ardından kontes dayanamadı, o da vefat etti çok geçmeden. yavrular kaçtı. babamlar kont ve kontesi yan yana gömdüler. aylarca mezarlarının başında ağlayıp dua ettim. sonra da hiç köpek sevemedim zaten.
-masum mu bilmem ama en çaresiz hissettiğim anlardan biriydi.