şuan hissettiğim şey. 3. katta oturuyorum babaannem 2. katta yatıyor ve evde bizden başka biri yok. bir ses geliyor kulağıma ama annemler geldi sanıp umursamıyorum. ses gelmeye devam edince kulak veriyorum"nisyan!" diye yardım çığlıkları atıyor babaannem. merdiven başına koşuyorum hırsız girdi düşüncesiyle ayakkabıları kontrol ediyorum. çünkü bizim evimize gelen bir hırsız muhakkak ki bu evde namaz kılınıyor yazık gariplere uğraşmasınlar temizlikle diye ayakkabısı çıkarıp girer. hırsız babaannemi mi öldürüyor kimi arasam diye düşünürken bir çığlık daha duyuyorum ve ikinci kata dalıyorum babaanne diye. çığlıkları susuyor yatağında yatıyor. göz göze geliyoruz ve bana şu efsane cümleyi söylüyor: "su döküldü kızım bez getir de sil kabarmasın laminentler."