geçen sene kampüste otobüs sırasındayız. 5 ev arkadaşı, gırgır şamata gülüyoz eğleniyoz. arada da ne zaman bize sıra gelecek diye otobüse sövüyoz falan.
b-ben, diğerleri-x,y,z,h
bunlardan 4ü abazadır-ki kendimi saymıyorum tabii. adamlar öyle aşmış ki snapten uçan kuşa yazıyorlar amk, benim snapim bile yok-. neyse sıra geldi bindik. h ile x oturdu, ben y ve z de ayaktayız. hemen yanlarında dikiliyoz muhabbet goygoy devam. neyse o ara araba hareket etti, herkes bi yerlerden tutuncam derdine birden ortam sessizleşti. tam o sırada evin en salağı h, x'in kulağına eğildi fısıl fısıl konuştuğunu sanıp dedi ki "oğlum öyle bir azdım ki amk eve gider gitmez sağlam bi ferre ardından bi osbir çekcem sigaramı içip doğru duşa". ilk yaptığım şey hemen birkaç adım yana kayıp aslında ben bu salağı hiç tanımıyorum moduna girmek oldu. lan tüm otobüs buna bakıyor, arkasındaki kapalı kız kıpkırmızı oldu, bu salak hala farkında değil. hala suratımıza bakıp sırıtıyor falan ehehe kanka şu rank maçlarını bi atalım falan diyor. en sonunda y dayanamadı "sus amk salağı herkes eve gidince napacağını öğrendi artık daha fazla anlatma" demesin mi? herkes kıkırdamaya başladı amk. öyle bi gülüyoz ki ama herkes başka tarafa bakıyo :d bi 15 dakika falan 5 arkadaş birbirimizi tanımamaları oynadık. inene kadar kimse kimseyle göz teması kurmamaya çalıştı falan. en son h'nin salaklıklarına dayanamayıp evden attık. şuan herkes başka evde kalıyor.