internette tanışılan kişiyle buluşmak

2010 yılının başları. facebookta okey oyunu baya popüler okuldan gelip direk okeye dalardım maksat muhabbet olsun yeni insanlarla tanışayım falan. neyse masa açtım bekliyorum cemre diye bi kız geldi masama. o gün 5 saat boyunca okey oynadığımı hatırlarım. msn soyad falan sormadan iyi geceler dedi gitti. o günden sonra okeydeki bütün masalara teker teker tıklayıp onu aradım 1 hafta boyunca ama sonuç hüsran. aradan 1 ay geçti yine okey oynuyorum bu kez masama selin diye bi kız geldi.16 şubat 2010 hiç unutmam. "tanıdın mı beni dedi?" kuzeninin hesabından girmiş meğerse. yine saatlerce oyun muhabbet derken bu kez facebook hesabını ben sormadan kendisi verdi. hep ilk mesajı ben atıyordum onun da isteksiz cevap verdiğini anladığım için bi süre mesaj atmadım. neyse gün geldi o sürekli mesaj atmaya başladı. numaralarımızı aldık sabahlara kadar mesajlaşmalar falan. çok yakın arkadaştık. herşeyini paylaşırdı çekinmezdi bende öyleydim çok yakışıklı biri olmadığım için hiçbir zaman ciddi ilişkiye yanaşamadım çekindim öyle devam ettik yıllarca. yeri geldi 1 ay konuşmadık ama o hep aklımın kalbimin bi köşesindeydi. sevgilisi olduğunda kıskançlıktan ağladığımı bile hatırlarım. yıllarımız geçti böyle. 2014 yaz ayları. yine konuşmadığımız zamanlarda mesaj attı bana. "ilerde çocuklarım olursa babaları sen olur musun" dedi. o zaman çok kırgındım ama bi anda yumuşadım değişik bi durumdu. neyse çok sürmedi 1 ay sonra tekrar ayrı kaldık. ben o kadar bağlıyım ki nasıl olsa tekrar bir gün buluşacağız diyorum kendi kendime. bu arada yıl 2014 ama 1 kere bile buluşmadık sadece o tatlı sesini duymuşluğum vardı. 2015 oldu. o seyhan belediyesinde staj yapıyor bende kuyumcuda modellemeciyim bir gün dedim ki biz neden hiç buluşmuyoruz. o da çekindiğini söyledi ama zamanı geldi artık dedi. işyerinden izin aldım saat 5te seyhan belediyesinin önünde beklemeye başladım. önce saklandım ağacın arkasına, kapıdan yavaş yavaş çıkışını izledim. karanlıktan yüzünü tam göremedim önce ama sonra tanıdım. cemre karşımdaydı. telefonu aldı eline, nerde olduğumu sordu bende arkana bak dedim. beni görünce gözlerinin içinin güldüğünü gördüm. başkasına göre pek güzel görünmeyebilir ama benim gözümde dünyanın en güzeli oydu. otobüse bineceği durak 100 metre ilerideydi yavaş yavaş yürüyorduk. sonra otobüsü gelmesine rağmen binmek istemedi biraz daha yanımda kaldı. konuşmuyorduk, birbirimize bakamıyorduk ama o an ki huzurumu kelimelerle tarif edemiyorum. o günden sonra 1500tl olan maaşımın 1000tlsini her ay köşeye attım. yaşamak için bi amacım vardı artık. yaşımda ilerlemişti yuva kuracaktım onunla. bunun hayaliyle yaşadım hep. son 1-2 ay soğuk davranması boşuna değildi. sıkıldığını, artık görüşmek istemediğini söyledi. hayatında başka kimse yoktu bundan çok eminim. neredeyse 7 yıl oldu tek bir yanlışım, kötü bir söz ya da saygısızlığım olmadı. sadece sevdim. işi bıraktım, aylardır evden çıkmıyorum, onun içimde yarattığı boşlukla hayatıma devam ediyorum. bu da böyle bir hayat anımdır sözlük. internet deyip geçmeyin. kimisi mutlu oluyor, kimisi harcanıyor.