lisede futsal takımındaydım. yine bir gün toplandık takımca gruptaki son maçımıza çıkıyoruz. spor salonuna giderken ''beyler okulun ilk galibiyetini alıp en azından öyle veda edelim gruplara'' tarzı muhabbetler dönmeye başladı. herkes gaza geldi,motivasyon konuşmaları yapan mı dersin,ready for war dinleyen mi,her tipten insan vardı o an takım servisinin içinde.
soyunma odasında giyindik formalarımızı maça çıkıcaz. maça kaptan olarak çıkacaktım. gururla bandı koluma geçirdim falan.moraller tavan herkeste bir özgüven patlaması. o ara takımdaki arkadaşımla şakalaşırken golü kim atarsa fifadaki gibi secdeye yatacağımız konusunda anlaştık. takımca kenetlendik galibiyet yemini faslı geçince sahaya çıktık.
maç başladı,biz de baskılı başladık. sürekli rakip kaledeyiz bir gol olsa devamı gelecek ancak o gol bir türlü gelmiyor. vuruyoruz direkten dönüyor kaleci kurtarıyor vs. velhasıl kelam kontra atağa çıktık tek pasla topla buluştum kaleciyle karşı karşıya kaldım. ayak içimle düzgün bir vuruşla topu ağlarla buluşturdum. tabi tüm takım sevinç içinde seviniyoruz. ben o ara golü atar atmaz secdeye yattım. bir anda sevinç naralarının yerini hocamızın bağırması aldı. ''sipsi kıble orada değil tam terse dön'' diye.
ulan okulun şerefi için önem arz eden gole mi sevineyim hocamızın uyarısına mı güleyim bilemedim şaşkınlıkla kalkıp orta sahaya doğru yöneldim.hiç bir şey olmamış gibi maça devam ettim.kilit çözüldü ve maçı 5-1 kazandık.ve okulumuzun tarihindeki ilk galibiyetine 1 gol 2 asistlik performansımla adımı yazdırdım😎