aşk mı dersiniz ya da başka bir şey mi fakat geçen sene yaşadım. bir ay boyunca ismini öğrenmeye çalıştım, keşke rahat bir ortamda karşılaşabilseydik, üniversite içinde ve dışında birçok kez karşılaştım, adeta büyülenmiştim. kızıl saçları, bembeyaz bir teni vardı, çok kez göz göze geldik, beni gördüğünde yüzünde oluşan ifadeden, onun da bana aşina olduğunu farkettim, ağır davranıyordum çünkü daha önce sütten dilim çok yanmıştı, bir kaybı daha göze alamadığımdan bebek adımlarıyla ilerliyordum. ve harekete koyulmaya karar verdim. bir gün fakültesini öğrendim, ertesi gün iyice takip ettim, çıkış saatine kadar şubat ayının ortasında, soğukta dersinin bitmesini bekledim, neredeyse 1,5 ay kadar zihnimi muallakta bırakmıştı, onun içimi ısıtan şirin yüzünü görebilme ihtimalim, okula hevesle gitmemi sağlıyordu. neyse saat gelip çattı bu dersten çıktı; fakat bir sorun vardı, yalnız olmadığını farkettim, yanında bir erkek vardı, hava iyice kararmıştı dağılan kalabalık başka yönlere doğru ayrışmaya başlamıştı, ben de ikisini kısa bir takibe aldım, konuşmalarını duyacak kadar yakınlarından geçmeye çalıştım ve acı gerçeği öğrendim, canımlar aşkımlar havada uçuşuyordu, neyse dedim, bunu da atlatırsın sen.. ama en çok da ismini öğrenememek koymuştu, isimsiz kaldı bende. bir sigara yakıp yoluma devam ettim.