özledim be bu küçük bedenini bana abi diyişini benden büyükmüş gibi öğüt verişlerini en çok çocukları severdim sen ayrıydın be tılsımım böyle bırakıp gitmek yakışmadı senin gibi inatçı bir kıza hiç bana fener forması giydirebilecek tek sen vardın sende gittin şimdi soruyalar bana tılsım ne tarih ne her seferinde anlatıyorum seni sonra sessizlik oluyor her seferinde derin sessizlik ben seni kaybettim ya sözüm olsun tılsımım lösemiden başka birine bir gün ümit olacağım söz senin o mektubunu kaybetmeyeceğim saçlarımı hak eden birine sevdireceğim tılsımım söz bir gün yanına geleceğim ona da söz sen okuyamayacaksın ama başkaları okuyacak en azından birisi anlar beni