ilk iki sene yardırdıktan sonra, kelime oyunları ve abuk sabuk saçmalayan hunilileri klişeleştirmesi gösteriyor ki arkadaşın malzeme sıkıntıda. -ki umut sarıkaya, uğur gürsoy, serkan altuniğne gibi isimlerin üstünde olur dediğim adamın, sevdiğim çizerin, saydığım yazarın köşesinde uzun süredir gülemiyorum. çok başarılı efsane çalışmalar gerçekten bu adama mı aitti diye sorasım geliyor. hayır yani sandıktaki malzeme bitince mi osuruklu sıçmıklı ivedik moduna geçildi? zekan nerde la şimdi? ince zekan? bak şimdi bak bak, çalışıp emek emek çizilen işe bak.. otlu karınca.. püff aq yarıldım gülmekten ağzıma sıçtım. anlatayım sen de sıç bak..
sanatçımız burada, kafası kıyak bir karıncanın, atlı karınca şarkısını otlu karınca olarak söylemesine yer vermiş...?.. ee? komik mi bu amk? birinde atlıyı otlu, diğerinde turnayı zurna, ebelek gübelek derken, telliden belli, oradan çiftetelliye akan diyalogların hacivat-karagözün -duyma yakıştır- kelime cambazlığı mizanseninden ne farkı var? hele o amk hunililerinin "uy azrail dürttü, mikail yokladı ırt zırt yamaşika kombamba"lı saçmalığın çizilme, karaktere bürünme amacı ne? cümle olarak kalsaymış. iki hunili söyleyince mi komediye dönüşüyor anlamadım. tiplere gülüyorum zaten bi o. tamam da iş? -yok- olmaz tabi. her bi sike gülüyoz zaten biz. düşene kalkana, batana çıkana her bi yaraa gülüyoz. ondan. şaka şaka, soka soka, şoka şoka şokella alın buna üç hunili çizin sabaha kadar gülün eğlenin. amk daşak geçiyo adam sizle.