geçen sene aralık ayı soğuk bir sabah annem doğum günümü kutlayarak beni yataktan kaldırdı. sofraya oturduğumda babamın da kutlamasını nasıl da bekliyorum yemeği yerken babamın gözlerinin içine içine bakıyorum. yok bir şey demiyor. annem sigara içmek için ayağa kalktığında arkamdan çocuğun doğum günü diye fısıldadığını duyuyorum. babam da unutmadım diyor. yarım ağızla falan ama yalan belli. hemen arkami dönüp teşekkür ederim anne hatırlattığın için dedim. akşama arkadaşlar buluşalım diye mesaj atti gardasim dediğim çocuklar hepsi. aha dedim çocuklar doğum günümü kutlayacak saat 6 gibi dışarı cikarken babam nereye gittiğimi sorduğunda arkadaşlar doğum günümü unutmadı onlar çağırdı dediğimi hatırlıyorum. gittim saat 9 oldu ortada hâlâ pasta yok. geçtim pastayı ufak bir tebessümle gardasim nice yıllara diyen bile yok. biri o sıra telefondan facebook a girdi ve doğum günüm olduğunu söyledi. ben morardim beyler. gerek yok gardaslarim artık koca adam olduk dedim. ama içim içimi yiyordu o gün 1.5 paket sigara içtim eve geldigimde saat 12 ye geliyordu. 17. yaş gunume böyle girdim ben sevgili sözlük. unutmayacağım bir doğum günü animdi.