10. ve 11. sınıfta edebiyat dersi için günlük tutmamız istenmişti. o zamanlar güç bela yazar ve ağır saçmalardım. çünkü dayatılan hiçbir şey güzel gelmez insana. bugün nostalji yapayım dedim. ismi
(bkz: soytarı) imiş benim eski dostumun. neden o ismi vermişim bilmiyorum. yazmaya başladığım an yazımı görüp hayattan soğumasam günlük tutardım. belki de teknolojiyi kullanabilirim her ne kadar kalem kağıt samimiyetini vermeyecek olsada.