yedi yaşındaydım okuldan geldim bi baktım babam elinde valizi çıkıyor evden tabi anlayamadım ne olduğu babam yüzüme bakmadı öpmedi aşkım demedi ağladım koşarak balkona çıktım bağırıyorum babama baba gitme diye ulan bir kere bile dönüp yüzüme bakmadı bi kere bile, sonra balkonda ağlamaktan helak oldum ayıramadılar demirlerden beni . hala her hatırladığımda ağlarım şimdi bunu yazarken bile doldu gözlerim, her şey bi yana da baba keşke bir kere dönüp yüzüme baksaydın.