şöyle ki yaklaşık 4 ay kadar önce başıma her ne gelirse gelsin gözüm bile sulanmıyordu. ben bunu çok normal karşılıyordum
bir gün teyzem annemin mezarına götürdü . teyzem hüngür hüngür ağlarken benim içim bile sızlamadı.
üzülüyordum ama ağlayamıyordum. o dertle günlerce yaşıyordum ama ağlayıp da içimden atamıyordum.
sonra sinir hastası oldum.
bir süre sonra iyice psikopatlığa bağladım ve parmak uçlarımı deldim. kanamalarını izledim kanattım. yumruk attım duvarlara.
sonra yine teyzem annemin çeyiz sandığını açtı . 18 yıldan beri ilk kez o sandık açıldı.
içinden çıkan hiç bir şey ağlatmadı.
ta ki fotoğraflara kadar.
artık ezberlediğim hiç bir fotoğrafa benzemiyordu.
yeni ezberler istiyordu, ben de sanırım eski ezberlerimi orda akan sadece 2 damla gözyaşımla bozdum .
ve yine o zamandan beri ağlayamam.