ilkokula giderken "eşşek kadar adam oldun artık" dediler,
ortaokula geçtiğimde güzel bir lise kazan, sonra rahat edersin dediler,
liseyi kazandım üniversite dediler,
üniversiteyi kazandım kardeşine örnek ol dediler, dersler dediler, kendini geliştir dediler ama uzakta olduğum için umursamadım artık. rahatıma düşkün insanım ben evet, ama gençliğimi doya doya yaşayamadım. hala da yaşayamıyorum. bedenim yaşlanmış olmasa da böyle böyle ruhum yaşlanmış artık. hep olgunluk beklenmiş ki benden, hep ona göre yaşamışım. bu benim suçum değil bence. karakter haline gelmiş. 22 yaşındayım ve bu yüzden hala bir şey yaparken hep aklımda o soru var. "millet ne der?"
yeni yeni deniyorum bu soruyu umursamamayı. belki de artık bunu umursamadığımı kendime kanıtlamak için gittim dövme yaptırdım, çok da beğenerek yaptırdım orası ayrı. bu bir adımdı.
kendime söz verdim, yarın öbür gün "üniversitedeyken keşke şunu da yapsaydım" diyeceğim her şeyi elimden geldiğince yapacağım. gerekirse üniversiteyi 10 yılda bitireceğim ama gençlik elimden gitmeden, hala "üniversite öğrencisi"yken o keşkeler gerçekleşecek arkadaş.