acizlik bir insan olsa ben olurdum heralde.
bir çok şeyi yapmaktan korkan ve bunda geçmişin bıraktığı izler etkili.
her gece "neden böyleyim lan?" demekten yorulup ertesi gün kalktığında aynı günlük rutinini tekrarlayan bir insanım.
ben sevdim belki sevilmişimdir bilemem ama mesele bu değil.
şunu anlarım bazı insanların sevgisi büyüktür geç biter ama adama sormazlar mı "ee amınakoydumun salağı 6 yıldır neyini seviyorsun?" sormazlar.
öyle bir gizlersin ki onu kimseler bilemez.
ama tutup düzeltmek için hiçbir şey yapmazsın.
"mal mısın lan sen?" evet malım.
benim acizliğim bu halen aynı rutinden,bugünü yaşamaya çalışmaktan elimde ne yarınlara dair pırıltı ne de hayal kaldı.
(bkz: dalga geçmeyin beyler özürlü galiba)