şimdi benim çok sevdiğim beşiktaşlı dostlarım var. onları tenzih ederek başlıyorum. şampiyonluklarının ikisi ağlayarak eklenmiş, kurulduğu günden bu yana en büyük başarısı yanlış hatırlamıyorsam 2009 yılında türkiye kupası ve lig şampiyonluğunu aynı anda kazanmak olan, özellikle 2000li yıllardan itibaren dikkat çeken periyodik olarak her yedi senede bir kez şampiyon olabilen ve buna rağmen kendilerini gerçekten dünyanın en iyilerinden sayabilen yönetim futbolcu ve taraftarına sahip ucubeler topluluğu. fenerbahçe ve galatasaray her zaman birbirleriyle rekabet etmiş ve doğal olarak da birbirlerine karşı haklarının yendiğini hep savunmuştur. kaldı ki dönem dönem iki kulübün de sempatizan hakemleri denk gelmiştir. sonra yedi senede bir aradan başını çıkaran bu güzide şerefli üçüncü takımımız küçük emrah misali her seferinde benim hakkımı yiyorlar ağbiğ diyerek ağlamayı alışkanlık edindiğinden haksız kazançlarında bile ağlayabilen bir yapıya bürünmüş, üstelik yüzsüzce her siyasi olaya balıklama atlayan taraftar grubunu da dünyanın en iyisi ilan etme çılgınlığını yapmıştır. şunu söylüyorum, fenerbahçe ve galatasaray taraftarı futbol için yarışıp birbirleriyle bu yüzden kavga ederken bu çük boylular mevzu var beyler diyerek bilmeden her olaya atlayıp kendilerini ağır abi, efendi olarak göstermeye pek meraklılar. ama önce futbolu, sonra futbol taraftarlığını öğrenmek için abilerini örnek almalılar.