teoman'ın
saat 03:00 şarkısında geçen söz..
hayatımın 30'undayım.. o kadar çok söylenmemiş sevgi cümlesi var ki evrende.. her biri köşesinden başını uzatıp da bakıyor bana.. sanki bunların hiçbirini diğer insanlar duymuyor, görmüyor da bir ben duyup bir ben görüyorum..
korkuyorum ama.. hayali arkadaşından korkan küçük bir çocuk gibi.. nefesim kesiliyor bazen.. ellerim titriyor.. harfler kayıyor klavyemden.. ve ben boynundan tuttuğumu önüme atıyorum.. şu alttaki küçücük pencereye ekliyorum.. çünkü sen hep güzelsin..
yok, içtiğim şarap çarpmıyor şu an beni.. başımı döndüren de o değil.. ben hep sarhoşum zaten.. oksijen çarpıyor beni.. şarap sadece cilası bu işin.. hayat çarpıyor beni.. zamansız terkedişler.. onursuz ilişkiler çarpıyor..
kötülük çarpıyor beni.. ellerimden tutup da duvara vuruyor.. ve ben yazarken tepetaklak koşuyorum..şarap kadehim sol elimin altında.. onun yanında da sigaram.. geceye inat her ikisi de kıpkızıl.. öylece duruyorlar işte.. ve asla gitmeyecek, solmayacak o güzel renkler.. çünkü sen hep güzelsin..
içim yanıyor zamanlı-zamansız.. annem geliyor aklıma.. babam.. evrende zamansız biten her şey geliyor aklıma.. aşklar, filmler, şarkılar, romanlar.. hep bir eksiklik hakim evrene..
ben vazgeçiyorum tam olmaktan.. tamamlanmaktan.. ne gerek var ki.. bu kadar çok söylenmemiş güzel cümle varken, dokunuş, öpüş, seviş bu tarafta boynu bükükken neye yarar benim acılarım.. hakkım var mı buna? sanmam.. kanıma karışsın istiyorum nefesin.. ciğerlerimi doldursun sözlerin.. ben kelimelerinle yaşayayım.. çünkü sen hep güzelsin..
çıkayım sokaklara.. kaldırmlarda uyuyayım.. aylaklığım, avareliğe dönüşsün.. kan damlasın kadehimden.. mumum sönsün benden habersiz.. sigaram sönsün...
gecenin karanlığıyla kan kardeş olsun bedenim... ve ruhum.. ben ise öylece izleyeyim seni.. öylece dokunmaya çalışayım hayaline.. hayaletine.. imreneyim mutlu olanlara.. öpenlere.. öpüşenlere.. içim acısın.. yine de bencillik yapıp da bomzyayım güzelliğini.. ve özelliğini.. çünkü;
"sen hep güzelsin.."