olmayınca olmuyor bazen, yediğim, içtiğim ve yaşadığım her saniyeden hiçbir zevk alamaz oldum. her yapay gülüşlerimin ardına sakladığım hüzünlerim içimi bunaltır oldu, sorumlulukların altında eziliyormuş gibi hisseder oldum.
ben böyle bi' adam değildim diyorum kendime. ne oldu bana? nedir bu içimdeki uçsuz bucaksız karanlığın sebebi. nasıl bu kadar bencil oldum? nedir beni insanlardan iten? arıyorum arıyorum bulamıyorum.
uzun zamandır kimseye karşı duygusal bir şeyler hissedemiyorum. dost dediklerimden uzaklaşıyorum. sadece sıkılıyorum.
alkolden de bunaldım artık, eski sarhoşluklarımın hissettirdiklerini hissedemiyorum. içtiğim sigaradan da zerre zevk almaz oldum.
oluroyle bak şu güzel bi kız/kadın diyorlar. bakıp ee bana mı güzel diyerek uzaklaşıyorum oradan. bi güzellikten etkilendiğimi hatırlamıyorum onu geçtim okuyan arkadaşlara gülünç gelir gelmez umrumda değil, en son ne zaman mastürbasyon yaptığımı da hatırlamıyorum. ağlamak neydi, unuttum. yaşamak bu muydu sözlük? annemi ve babamı özlemiyorum, aramasalar belki de günlerce haftalarca aramak aklıma gelmez. geçmişimi gelişigüzel siken insanlarla bir gelecek hayal edemiyorum. ablam ve yakın bir kuzenim hariç hiçbir akrabamı arayıp sormuyorum. üniversite mi okuyorum, kendime işkence mi çektiriyorum belli değil. yaptığım, gerçekleştirdiğim her eylem sanki bana birilerinin dayatması gibi geliyor.
yalnız olduğum sıralar yanımda birilerini görmek isterken, mutlu olduğum sosyal bir ortamda birden yalnız kalmak istiyorum. elimde olmayan ne varsa o cazip geliyor şu saf ruhuma, yetinemiyorum.
yine uzattım, saçma salak konuştum işte..
-