bu ne arkadaş be.
sagopa kajmer’in ustalık eseri bu şarkı galiba ya.
demin sagopa’nın vasiyet şarkısı hakkında konuşurken açmıştım, bu şarkı önerilenlerden çaldı birden. laps diye içine alıyor insanı şarkı.
sözlerdeki ahenk afallattıyor beni.
i̇çeriği zaten şahane ama bu ahenkle yemek tarifi yazsan o bile insanı bir şekilde içine çeker o derece komplike bir dizilimi var şarkının.
i̇llaki aralarda dinlemişimdir bu şarkıyı ama en son ne zaman dinlediğimi hatırlamaya çalıştığımda temizinden bir 10 yıl öncesine gidiyorum her seferinde. yarı zoraki dinlemelerimde aklımda, ruhumda izi kalan, 10 yıl sonra bile sarsan ender şarkılardan.
sagopa kajmer rap müziğe çok şey katmıştır da acaba kendisini bu kültür içerisinde harcadı mı diye düşünmeden edemiyorsun.
çünkü son derece zayıf bir birikimim olmasına rağmen gayet cüretkar bir şekilde şu cümleyi kurmaktan kendimi alamadım: türk yazın tarihinde bu ayarda bir şeyi en son
neyzen tevfik falan yazmıştır aq.
rapmiş, müzikmiş hikaye. bu şarkıdaki dizelerin pek bir örneği yoktur herhangi bir türkçe kaynakta.
oturup sözlerini okudum. su gibi akıyor cümleler. en ufak bir zorlama hissiyatı oluşmuyor. şu yavuz’un olduğu iddia edilen gayet iddialı şiiri şarkıda kullanmak büyük risk mesela. hiç sırıtmıyor hatta sözlerin geri kalanı malum şiire 1 gömlek büyük geliyor diyesim geliyor da kendimi tutuyorum.
hiç öyle alıntı falan yapmayacağım şarkının tamamı son derece nitelikli, bütüncül ve komplike edebi bir eser.
sagopa kajmer enteresan adam.
bütün kariyeri tepetaklak olsa bile tüm kariyerini tek parçayla kurtarabileceği birkaç şarkısı var ki ne yapsa kendisini tolere edebilir.
onların başında geliyor gölge haramileri.