Lisede edebiyat hocamız Hamlet'i okumamızı istemişti. Ben hemen aldım kitabı bir güzel okudum. Sınıfta maddi durumu pek de iyi olmayan bir arkadaş vardı, benden kitabı istedi. Normalde kimseye eşya veya para ödünç vermem ama dedim şimdi bu yüzden sınavda mağdur olmasın, verdim kitabı.
Bir-iki hafta oldu, kitap gelmedi. Sordum, "ya az kaldı kanka" cevabı geldi kitap yerine. Birkaç gün sonra tekrar sordum, çünkü normal şartlar altında dediğim gibi kimseye eşyadır, paradır vermem.
Alamayınca kötü olacağıma vermeyince kötü olayım, malım bende kalsın. Her neyse, çocuk yine aynı cevabı verdi.
Sınava birkaç gün kala paşam getirdi kitabı. Kitap rulo yapılmış, ortasında katlama izi var, sayfalar buruşuk... Evladının cesedini görünce "look, how they massacred my boy" diyen Vito Corleone gibi hissettim. Kitabımı geri aldım ama kitaplığımda o haliyle fazla tutamadım. O günden sonra da kimseye kitap mitap vermedim, aklım kalıyor çünkü.
Ya insan niye kitap kıvırır? Sayfasını kıvırsa neyse, komple kitabı kıvırıp rulo yapmış. Aklıma yalnızca bir tane açıklama geliyor, o da hayra alamet değil.