makyaj yapana bir şey diyemem ama, makyaj yapmanın nasıl bir şey olduğunu merak eden erkek kadar sevimli bir görüntü yok. bu erkeklerden biri benim abim olur. kendisi son derece maço denebilecek, belli başlı çizgileri ve tabuları olan, ama ne zaman makyaj yapsam dibimde çocuk gibi oturup meraklı ve şaşkın gözlerle beni izleyen tiptir. hatta bazen dayanamayıp "
nera bana kalem çeksene?" der titrek bir sesle, tamam deyince de götüm götüm kaçar. hiçbir zaman yaşamadığı bu duygunun hasediyle makyajımı bozmak için dikkatimi dağıtır.
eyeliner çekerken şekilden şekle giren ağzımdan hiç haz etmez mesela. ya da
rimel sürerken koluma çarpıyormuş gibi yapmaktan asla alıkoymaz kendisini.
ruj sürerken "amma abarttın be öf!" diyerek çirkinliğimi yüzüme vurur. hepinizin içi gidiyor bence. bastırılmış duygularınızdan biri de bu. ve kabul edelim, makyaj yapmak kadar da hipnotik bir eylem yok. :)