hayatın özeti

ben hayatım boyunca kendimi ilhan mansız'dan gökkuşağı çalımı yemiş roberto carlos gibi hissettim hep.

yediği hatalı golden sonra kafasını direğe vuran fevzi çakmak

...

öpüşmeden ölmemek.

(bkz: 0-0 biten maçın özetini izleyip gol beklemek)

(bkz: bitse de gitsek)

fener derbisinde sowun sonradan oyuna girmesiyle beraber "ulan kesin atıcak zaten bu gözünüzü seviyim bi gol bulun da berabere bitsin bari" diye düşündükten sonra net 3-4 pozisyon kaçırıp 90'da golü sowdan yememiz (bkz: son dakika golü) (bkz: mağlubiyet timsali)

söyle hakim bey (bkz: bu da mı gol değil be?)

yak bir sigara

sanırım mükemmeli aramakla geçti, asla olmayacağını bile bile.

yüzüp yüzüp kuyruğuna gelip orada takılmak. kuyruğa gelene kdar herşey muazzam uyum icinde işliyor

"ölüme açlık duymuyorum, varlık olmaya açlık duyuyorum.”

çok mutluyum çünkü

(bkz: bilemiyorum altan bilemiyorum)

"bu nasıl hayat amk"

kayıp.

sizi bilmem ama benimki tam bir enigma. allah belasını versin böyle hayatın diyeceğim ama belli ki vermiş zaten. huzurlu olmak haram sanki...

sevdiğimiz ne varsa, zamanı geldiğinde bir bir kaybedeceğimiz düzen.

ansızın gelen o his kaybı. üzülmüyosun ama ciğerin de komple gidiyo gibi. tuhaf.

geldik ağladık bitti.

"yaratıcının acımasız olduğunu da yaşadıklarından çıkardın herhalde ama merak etme yaratıcı acımasız değil aksine çok merhametli. o kadar merhametli ki ona küfür edenleri bile güzel bir sabaha uyandırıyor, güzel insanlarla tanışmasını sağlıyor." aldığım en güzel mesajlardan birisi kesinlikle.

özetini çıkarabilmek için baştan sona izlemek gerek. dur daha yolun başındayız,özet değil fragman çıkar anca.

şahsıma ait özet şudur. hiç şaşmıyor.

ümit dolu gözlerle gökyüzüne bakıp kocaman bi orta parmak silüeti görmek

siktir et, hayılısı buymuş demekki.

herşeyi öğrenmek için çok kısa, anı yaşamak, yakalamak lazım

"nedir? dedim bu yaşamak. bir düş, dedi; birkaç görüntü." derdi (bkz: ömer hayyam) buna karşın "yaşam bir düştür, uyanmak bizi öldürür" derdi (bkz: virginia woolf). gerçekte yaşam neydi peki? aslında nelerden ibaretti. zamanı durdurmak istediğimiz yada kendimizi durdurmak istediğimiz anların toplamı mıydı ? birkaç siyah beyaz fotoğraf ve birkaç tozlu hayal çöplüğü mü yoksa ? neydi hayat ? kimine göre çile kimine göre hayal kimine göre bir gün uyanacağı düştü belki de. kafamızda var olduğu sürece vardı çünkü belki de tüm bunlar bir rüyaydı ve biz bir gün uyancaz.

serim düğüm çözüm

bu dünyada hayat yaşamasını bilene tatil gibidir.

rakip durdurulamıyor

beklemekle geciyor

hani araba yarışlarında arabalar öyle hızlı geçer ki sen daha kafanı bile çeviremeden onlar çoktan gözden kaybolur sende ağzın bir karış açık 'olum ne oldu lan şimdi' diye mal gibi kalırsın ya ilk çeyreği henüz tamamlamadım ama tam olarak böyle geçti. yarım asır artı bir çeyreklik daha yaşar mıyım bilemem ama yaşarsam arabaların arkasından gelen rüzgarı ancak yakalarım gibi sonrası mevta.

"bundan daha düşük alamam" diyerek girilen büt sınavında daha düşük not almak.

sigara gibidir uzun bir yoldur ama eninde sonunda biter ve yavaş yavaş seni yakarak öldürür

doğmak , ağlamak, yeteri kadar ağlamak , ölmek.

sabahın köründe kalk, okula git, okuldan dön, ders çalış, uyu. ertesi günler de bu şekilde. gram farklılık yok

bir ağacın yaşamı gibi hayatın özeti; önce tohum olursun sonra fidan. biraz büyür kendine gölge yaparsın. sonra bir başkasının güneşte sığındığı bir gölge olursun. etrafında başka ağaçlar büyür, sana gölge yapar. güneş alamaz kurursun. sonra gelir biri keser, sobanın başında ısınan çocuklara güneş olursun.

"bir ingiliz atağını daha gol yiyerek savuşturduk." (bkz: 14 kasım 1984 türkiye ingiltere maçı)

ezanla namaz arasıdır.doğduğunda kulağına ezanı okurlar, öldüğünde namazını kılarlar.hepsi bu.

o hayatıma girmeden önce tam bir b*k gibiydi şimdi ise hayatım çiçek gibi :)

doğ,oyna,ergen trib yap,sıkıl,sıkıl,sıkıl, öl.

milano'daki borsa binası ve önüne kara mizah gibi konuşlandırılan maurizio cattelan tarafından yapılan orta parmak heykeli.

saldım cayıra mevlam kayıra

kitabın ön sözü kadar sıkıcı.