çocuk sahibi olmak

artık zamanı geldi sanırım. canım çok sıkılıyor çünkü. en azından onunla oynarım.

çok istiyorum. 2 3 tane yapmak istiyorum. inşallah olur.

benim de canım sıkılıyor. bir tane yapayım da geceleri tekme atarım.

canım sıkılmıyor ama istiyorum, kalk bana su getir itolitinoğlu demek için.

komşu çoçuk yapsın severiz ağladıgında veririz tekrar

o minik minik ellerini tombik yanaklarını ve annesine yani bana benzeyen o kıvırcık saçlarını yemek istiyorum. sakallarının izi çıkıyor kızarttın çocuğun yanaklarını diye kocama kızmak istiyorum allahım.

büyük sorumluluk.. önce ebeveynlerin bu sorumluluğu alacak psikolojiye sahip olması gerekiyor.. 9 aylık uzun bir dönem var malum.. anne adayı için beklenmeyen bir gebelik şok etkisi yapabileceğinden istememezlik, huzursuzluk, bunalım vs sebep olur.. bunun dışında doğuma da çok etkisi var bunun.. anne ne kadar mutlui huzurlu olursa doğumda öyle kolay olur.. bebek mutlu doğar, huzurlu doğar.. çoğu kişi inanmasa da annenin ruh sağlığı bebek için çok önemlidir.. aynı şekilde beden sağlığı da.. bunlar dışında çocuk sorumluluk demek.. uykuyu feda etmek gerek mesela.. çoğu kişi için ağır imtihan.. istediğin vakit dışarı çıkamazsın.. ömür bitene kadar o canlı ile berabersin.. mesafe olsa da.. o yüzden iyice düşünüp karar vermek gerekir.. bebek olarak kalmıyorlar çünkü.. ay sevip bırakayım denilemez..

önce bir evlilik rayına otursun ondan sonra olması taraftarıyım yoksa evlilik kurtulsun diye yapılan o çocukların çoğu zebil oluyor bosanmiş anne babanın elinde

çocuk sahibi olmadan önce buradaki sahip olmanın, sahip olmak anlamında olmadığı bilinmeli. oyuncak sahibi olmakla çocuk sahibi olmanın aynı şey olmadığı idrak edilmeli.

Hayattaki en büyük hayallerimden biri. Şu videoyu izledim yine aklıma geldi. Allahım sen büyüksün. ah ulan....

"tek başıma denedim olmadı. çok yaşamıyorlar öyle." (bkz: cem yılmaz)

olur olmaz pişman olacağın bir şeye benziyor. (bkz: sarhoştum hatırlamıyorum) (bkz: seçeneklerimiz neler)

ilkokul arkadaşım 2.ye hamileymiş. prezervatiften haberleri yok heralde başka açıklaması olamaz. lan 21 yaşındasın hadi evlendin anladık da 2 çocuk yapmak ne bu yaşta

çok kolay iş fakat sorumluluğu çook ama çok fazla.

her çocuk gördüğümde istediğim şey. ne güzel anne - baba olmak. :))

son zamanlarda önüme sıkça çıkan ve beni derin düşüncelere gark eden durum.

yaşıtlarımın en az 1 çocuğa sahip olduklarını gördükçe üzülsem mi sevinsem mi bilemediğim durum.

düşünüldüğünde dünyanın en güzel duyguları arasında ilk beşe girebilir. odada tv izlerken kapıdan emekleyerek sırıta sırıta gelen bir varlık düşünün :)) saklambaç oynarken "hadi saklan bakalım" dediğinde gözlerini kapatan bir salak düşünün. çünkü o gözlerini kapatırsa saklanmış olacak dkflgl lan sizden bir tane daha gelmiş dünyaya çok güzel bir şey bu. - ama ben böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum + hadilan oradan.

maddi durumu iyi olan insanlar ev araba gibi temel şeylerin yanı sıra bir de çocuk sahibi olma durumudur

ebeveynlerimin sahip olduğu özellik :)

olmadan önce ergenlik halleri de düşünülerek karar verilmeli.

merak ettiğim bir şey sırf bu yüzden bile yapabilirim

kedim var ama evladım olsa bu kadar düşünürdüm kışın üşümesin diye ayağına patik sırtına yelek örmek istemiştim

beş yıl önce şöyle demişim: (#154432) şimdiyse bir insanın hayatında alıp alabileceği en büyük sorumluluk olarak çocuk yapmayı görüyorum. vay be. düşünsel anlamda kat ettiğim mesafeye bak. araya samanyolu galaksisi sığar.

büyük bir sorumluluk ama bir yandan da bazı zamanlarda paha biçilemez bir psikolojik rahatlama yolu. kokusunu almak, sevmek, ağzından çıkan o sözcüklere anlam yüklemeye çalışmak, koskocaman başınızla plastik tabaklardan aslında hiç olmayan yemekleri yemek. hepsi çok masum ve rahatlatıcı.

bence “insan yetiştirmek için yeterli psikolojiye, bilgiye sahip miyim?” sorularının cevabına “kesinlike evet” diyebilmeniz gerekiyor. yoksa sorumlulukmuş, büyütmekmiş dünyaya gelen zaten büyüyor. asıl önemli olan sahip olmak değil, doğru yetiştirmek..

Öncelikle Yaradan isteyen herkese versin... Banyo yaptırdım sipayı. Sardım havluyu beline. "Baba aynada bakayım bi kendime"dedi. Gösterdim. 5 saniye baktı. Sonra döndü" baba bana şatler olsun yap." dedi. (Sıhhatler olsun dememi istiyormuş). Dedim" tesikir ederim babıcim" dedi. Yemin ederim pamuk gibi oldum. gorsel buda 2 saniye sonraki hali🧿🧿

Kontrolünden çıkan yapay zekalar :) Düşünsene sen yapıyorsun ama kendi kendine zekası gelişip senden üstün oluyor.

abla olmak da çocuk sahibi olmaya girmeli,sonucta hanım hanım bunlar benim yavrularım

bazı kadınların birey ve özgür olma yönünden hayattaki en büyük pişmanlığı ve en kalın kelepçesi. prangası. mesela, bu durum erkeklerde çok nadir yaşanıyor. çünkü erkek daha çok kutsal kavramlarla zehirleniyor. vatan, askerlik ve evin direği olmak gibi. kadınsa daha çok toplumsal olgularla. annelik, namus ve hanımefendi olmak gibi.

şunun hayaliyle yaşıyoruz...

Şu gün gelsin artık gorsel

Evleneceğim hanımın çocuğu var ,hazır paket 6 yaşına girecek inşallah.

Anne ya da baba olmak aslında çok kolay ama iyi anne baba olmak çok zor

her hafta hastaneye gitmekten doktor olacam artık. en az bir sağlıkçı kadar hastane mesaim olmaya başladı. her hafta bir kere de olsa gidiyoruz. bi kere yine iyi. iki, üç gün gittiğim oluyo. haftaya başka bi randevumuz var mesela. daha dün hastanedeydim. her hafta izin almaktan işsiz kalacam yakında. bi keresinde oyun oynuyoruz diye kolu çıkmıştı küçüğün. nasıl başardıkları hakkında en ufak fikrim yok. koştur koştur acile gittik gecenin on birde. geçen de uçtu uçtu oynayalım diye yatak başlığına çıkıp yatağa atlamaya başlamışlar. ben mutfakta seslerini duyuyorum ama her kıdemli anne bilir ki asıl sessizlik olursa bi sıkıntı vardır. ses var sorun yok. düzgün oynayın ikazımdan sonra bakmadım. bunlar yine uçalım derken birbirlerine takıl bi yapış yere. birinin gözü şiş, birinin bacağı sakat. ne yürüyebiliyor, ne oturabiliyor. bir iki ay önce kolunu kırmıştı, tam oh iyileşti dedik. bu sefer de bacağındaki kası yırtmış. birbirlerinin saçlarına yapışmalarından bahsetmicem. bi ara büyük olan kelleşmeye başlamıştı. başarılarınızın devamlarını dilerim annecim. çocuğun mu var derdin var. bi de bunlar kız çocuğu. oğlan çocukları daha beter. düz duvara tırmanıyolar. şu enerji bende de olsa keşke.

korkunç geliyor. insanlar o kadar mutsuzlar ki onların mutsuzluğunu duya duya psikolojimi bozdum sanırım. yok lohusaymış yok ağlamak zırlamalar dertleriymiş. doğurup bırakanlar falan da var tabi ya da sürekli başına bir şey gelir mi endişesi. ben ilerde sırf bilinçli anne olabilmek için psikiyatr desteği almayı falan düşünüyorum. buna hazır olmadığımı biliyorsam yapmam mesela. veya kimisi gerçekten isteyip ulaşamıyor ama uğraşmayan sürekli çocuğu kendi yapmamış gibi bir de onlara onların varlığını sorgulatan aileler görünce deliriyorum. ulan dünya zaten kötü bir de aile kendi çocuğunun doğmasının suçunu ona yükleyince iyice soğuyorum hayattan. hoş, bu dünya çocukları da hak etmiyor da. o ayrı bir konu.

Yeni evlenen arkadaşlarım var ve çocuk konusunda konuşuyoruz sürekli. Önce zorluklarından bahsediyorum ki o sorumluluğu alabilecekler mi onu düşünsünler. Çok büyük bir sabır gerektiriyor çocuk büyütmek. Hamileliği ayrı doğumu ayrı sonrası ayrı çok zor bir şey çocuk yetiştirmek. Zor diyorum sürekli ama asla kötü bir şey değil. O kadar güzel ki bu evlat denen şey. Bugün durduk yere sarılıp öptü beni gözlerim doldu mutluluktan. Eğer yeteri kadar sabrınız varsa, o sorumluluğu alabileceğinizi düşünüyorsanız ve güzel çocuklar yetiştirebilecek bir yuvanız varsa yapın çocuğu. Paramparça bir aileye çocuk getirmeyin lütfen sonra bedelini çocuklarınız ödüyor.

dünyanın en büyük sorumluluğu olduğunu düşünüyorum bu eylemin. hakkının verilmesi için çok fazla detay ve uygun şart gerekli çünkü. iyi bir; eş, yaşam alanı, gelir, imkan, çevre, kaostan uzak ülke... her şey tamam olsa da bitmiyor iş. doğru zamanda doğru yetiştirme süreçlerinden geçirmek gerekiyor çocuğu. misalen şu husus aşırı mühim; link . edit: 7/24 tetikte gezmek zorunda olmak temalı