charles baudelaire

19. yüzyılın en önemli fransız şairlerinden. yaşadığı dönemde kurulmakta olan modern paris'in metropol yaşantısı üzerine inşa ettiği edebiyatı ve eleştiri yazıları modernist estetiğin habercisi sayılır. şiirlerini derlediği kötülük çiçekleri (les fleurs du mal-1857) ve paris sıkıntısı (le spleen de paris-1869), rimbaud'dan mallarme ye, yahya kemal ve cahit sıtkı tarancı'ya kadar pek çok şairin çarpıldığı, 20. yüzyıl edebiyatının en etkili kılavuzları olur. gerek klasik geleneğe, gerekse egemen çağdaş zihniyetlere karşı isyanı ve gerçekliğe kafa tuttuğu imgelemi, zamanında şiirlerinin yasaklanmasına kadar varan düşmanlıklar uyandırır. sonradan bu başkaldırı ve imgelem, avangard sanat ve edebiyatın çekirdeğini oluşturacaktır. ey hüzünlü ruhum. i̇htiyar budala. kanının kanatlarında hırçın bir kıvılcım yanardı, umudun mahmuzu yavaşça dokunsa şaha kalkardın. ey şimdi her adımda derin derin soluyan hasta i̇şe yaramaz beygir uzan olduğun yere dayanmasını bil. sönmeyen yanı var mı dünyanın... ruhum, acılarını örtün. ağır mermer tabutlarda uyanacak zamandır. yenilmiş yaralar içindesin kocamış bunak artık ne kavganın tadı ne de aşkın dinmeyen fırtınası ulaşmaz sularına. elveda kavalın türküsü flütün iççekici elveda somurtkan ve karanlık kapılarımı çalmayın artık ey hazların derinliği duyumların ateşi elveda.. ruhum sevgili baharının bitti. o çılgın kokuların tükendiği zamandır.. ayaklarımın altında yusyuvarlak dönüyor dünya issız dağların karlı ağzında donmuş bir yolcu derinlere kayıyor geçmişin titreyen eli sazdan örülmüş rüzgarlı kulübesi gerek yok sığınmaya ey her solukta gövdemi yutan zamanın muazzam ürperişi ruhum dünyanın çığlarını çağır. seni sarıp döne döne götürecektir zaman. (bkz: hiçliğin tadı)

“her dakika, her insanda eş zamanlı iki arzu vardır; bunlardan biri tanrı’ya, diğeri ise şeytan’a yönelir. tanrı’ya yakarış ya da tinsellik, kademe kademe yükselme arzusudur: şeytan’a yakarış ya da hayvansılık ise kademe kademe alçalma sevincidir.” - edebiyat ve kötülük (2004)

nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir diye muhteşem bir söze imza atan fransız şair. düşünce adamı. (bkz: varoluşçuluk)

"kendi kendimden de, başka kimseden de hoşnut değilken, gecenin sessizliğinde, yalnızlığında, kendimi bağışlamak, biraz da gururlanmak isterdim."

153 yıl önce bugün, 31 Ağustos 1867'de hayata gözlerini yuman fransız şair. şiirlerini derlediği paris sıkıntısı ve kötülük çiçekleri adlı eserleriyle birçok ünlü yazarı etkilemiştir. sevgi ve saygıyla.. 'seviyorum seni, rezil başkent! orospular ve haydutlar, sunduğunuz hazlar sonsuz, yazık ki anlamaz bayağı inançsızlar.'

''ne olursa olsun, kime olursa olsun herhangi bir şeyi açıklamanın korkunç yararsızlığı karşısında durakaldım.'' (bkz: elem çiçekleri)