ailenin sevilen kişiyi onaylamaması

şu an içinde bulunduğum durumdur.

Vardır bi bildikleri

daha vahimi (bkz: sevdiğinin aileni istememesi)

kesinlikle aileni dinle. muhakkak bir bildikleri oluyor. başımıza geldi bizden iyi kimse bilemez. ama bu gibi şeyleri yaşayarak tecrübe etmemek gerek. kısaca bahsedeyim. dayım gitti bir allahın belasını sevdi. başka şehirdeydi kız. ama ne rahatlıksa kızda sürekli istanbula geliyordu. bizle arasını inanılmaz iyi tutuyordu tabi bu köprüyü geçene kadar oldu. ananem başından beri bu kız olmaz, istemiyorum vazgeçin diye baskı yaptı yaptı. tabi hiç birimiz dinlemedik dayım kızı aldı, bizde daha sadece iyi yüzünü gördüğümüz için destek olduk. şuan 4 yıllık evliler. 6 aylık çocukları var. ve biz dayımı 4 seneden beri görmüyoruz. o sürtük evlendiği gibi ilk bizle ilişkiyi sonra ananemlerle ilişkisi kopardı. işte ailenin ve özellikle annenin içine doğuyor böyle şeyler. keşke dinleseydik arkalarında olmasaydık ve keşke dayımda bu hayatının hatasını yapmasaydı.

ulan zoor bee

sirf ileride bununla karşılasmamak icin bir iliskiye baslamadan önce düşünüyorum ve baslamiyorum beeee

böyle bir durum olursa sözümü tutarım. sevdamdan ölsem de babam izin vermedikçe kimseyle olmam. bir gün böyle bir konu açıldı ve babama koşulsuz söz verdim. acımla yaşarım. çünkü benim için en büyük acı baba acısıdır. babasız bir ben, sevdiğim adama da yar olmaz. ula benden her türlü yar mar olmaz da hgkdşkgkf babamı acıtmak yerine kendimi acıtırım. böyle bir durum olacağını sanmıyorum. babam fikirlerime saygı duyar genelde aynı fikirde oluruz. onun hoşuna gitmeyen benim de hoşuma gitmeyecektir. onun hoşuna gitmeyende vardır bir şey, bütün deneyimlerim gösterdi. gerçi seveceğim birinin de olacağını sanmıyorum ama neyse. babam herkesten önce.

onaylanmak için elimden geleni yapacağım

dünyanın en boktan olaylarından biridir. bir tarafta sana ömrünü adayanlar, diğer tarafta ömrünü adamak istediğin kişi ve ortada can çekişen sen. döktüğün onca dil ve gözyaşı boşadır çünkü "asla olmaz" cümlesi zihnine kazınmıştır. direnirsin, isyan edersin, kendinden geçersin ama onlar vazgeçmez olmaz demekten ve boyun eğersin. gülmeyi unutursun, alışır ve hissetmezsin bir müddet sonra. neyse canım allah başka dert vermesin. (bkz: gülmeyi unuttuk be hüseyin)

çok şükür aldığım her kararda arkamda duracak kadar destekleyici, fikirlerime saygılı ve farklılıklara açık bir ailem var. böyle bir durumla karşılaşmam, ne annem ne de babam bana izin vermiyoruz der. milliyeti, dini ya da siyasi düşüncesi önem arz etmez. karşılarına kimi götürürsem götüreyim sen bilirsin derler eminim, ancak o ses tonunun gönülden olduğunu hissetmeyi çok isterim. bu yüzden de en baştan akıllı davranıyorum, ailesi aileme herhangi bir açıdan denk olmayan birisiyle iletişimimi bu boyuta getirmiyorum. edit : (bkz: neden evde kaldım )

başıma gelmesinden en çok korktuğum durumlardan biri. ben yine de ailemi seçerim çok yüksek ihtimalle, onların onaylamadığı bir insanla ne kadar mutlu olabilirim ki? onları üzdükten, canlarını yaktıktan sonra zaten mutlu olabilir miyim ki?

Gerçekten iyiliğiniz için olduğunu düşünüyorsanız hak verin yok ailem benim sırtımdan geçinmek istiyor o yüzden sevdiğimi istemiyorlar diyorsanız karar size kalmış. Bazı aileler maddi olarak çocuklarının sırtından geçinmek istiyor dolayısıyla karşısına kim çıkarsa çıksın hayır bu olmaz diyip bahane buluyor Bazıları gerçekten iyiliğiniz için kabul etmiyor sizin sevginiz yüzünden göremediğiniz davranışları ya da gelecekte ayağınıza takılacak durumları görüyorlar

Onaylama beklemeyen kişiler tanıdım. Ailesi saatlerce dil döküyor, çocuk diyorki, ne zaman istemeye gidiyoruz? Yani, erkek isterse oluyor bence. Erkek gelecekle ilgili endişe yaşıyorsa tabiki olmaz...

Benim ailemi geçtim arkadaşlarım bile onaylamıyordu, bildiğimi okudum yine , taaa ki kendim görmem gerekenleri görüp karar verene kadar. Hatta annemi arayıp ayrıldım dediğimde ,gitmiş bir koli kek almış parkta çocuklara dağıtmıştı shhshs:)

ailem, arkadaşlarım hiç kimse onaylamadı. onun ailesindekiler de istemiyordu. ama ben ne yaptım koskoca 4,5 sene burnumun dikine gittim. sonuç olarak herkes haklı çıktı. ayrılınca da annem 3 gün oruç tuttu, adak adamış. inat edip ben istiyorum, illa o olacak diye diretmek yerine bir oturup neden istemediklerini mantıklı bir şekilde düşünmek gerekiyormuş gerçekten. çünkü sadece sevmek yetmiyor bir ilişkiyi devam ettirmek için ya da o kişinin doğru kişi olması için. dışarıdan bakan üçüncü bir kişi daha net görüyor bazı şeyleri. artık sevgi gözü mü kör ediyor, mantığı mı devre dışı bırakıyor bilmiyorum ama ilişkiyi yaşarken her zaman görülmüyor yanlış olan şeyler. bazen başkasına kulak vermek gerek.

Ben 7 yaşımdan beri verdiğim vermediğim kararlarıma ailemi karıştırmadım. evlilikte de karıştırmam ben yaptım oldu derim.

Asla onaylamıyorlar. Yok sayıyorlar. Çok üzülüyorum. Arayı bulmak istiyorum. Yapmayın böyle diyorum ama nafile. Bana da kızıyorlar. Neymiş, hayali insanlarla sevgili olamazmışım. Özel hayata saygı kalmamış. Yeter yahu.

ailenin dinlenmesi gereken durumdur. istisnalar dışında, hiçbir anne/baba çocuğunun kötülüğünü istemez bence. hem onlar, yaşları itibariyle bizden daha çok şey görüp, geçirdikleri için mutlaka bildikleri bir şey oluyor.

Bizimkiler daha aramızda bir şey yokken bile olmaması için engelliyorlar. Olacağı varsa da olmasın prensibi gereği .

sebebi önemlidir. keyfi bir istememe söz konusuysa ara bulunmaya çalışılır.

annem hep bize "ben kaçtım mutsuzum. siz birini sevin, söz sizi istediğinize vercem. yeter ki kaçmayın." der bize. ablamın kürt bi' sevgilisi vardı. gerçekten çok iyi biri. eniştemin akrabası yani sürekli iç içe ailelerimiz. çocuğun hiçbir zararı olmadı bizimkilere şu zamana kadar. ama bunlarda sırf kürt diye bir düşmanlık çıktı ki sormayın. çocuk bir şey yapmadığı halde gözlerinde "şerefsiz" diye büyüttüler. sözde biz sevelim istediğimize verilecekti.. kız sevdi de bunu öğrendiniz de noldu? resmen ablama sırf bu yüzden düşmanlık ettiler, sırf bu yüzden adını çıkardılar. ondan ben hep diyorum ben isterim; eğer ki ben o kişiye inanıyorsam, zaten %100 bilemezsin ama yine de doğru kişi olduğundan eminsem ve buna karşı çıkarlarsa kimseyi takmam.mutlu olacaksam da, pişman olacaksam da kendim olurum. başkasının seçimleriyle mutsuz olmaktansa kendi seçtiğim kararın sonucunda mutsuz olurum. başkasının başını taşlara vurmak istemektense kendi başımı taşlara vururum. evelallah sağ salim de kalkarım ayağa.