bulaşık yıkamak

kadınlar bunun yüzünden çıldırıp ömürlerinin bir noktadan sonrası hezeyan içinde geçiriyorlar bence.

çok güzel stres atılıyor bulaşık yıkarken. ooooh biraz daha deterjan biraz daha köpük derken huzura kavuşuyorum.

ben dilimle yapıyorum bunu. sayılır mı bulaşık yıkamaktan o da?

öğrenciliğin temel varoluş problemi. eğer yemek yapmayı bilmiyorsanız "kanka siz yapın bulaşığı ben yıkayım olur mu" cümlesini sık sık kurdurur. biriken 2400 parça bulaşığa birden girip sarı mutfak beziyle tezgahı silip ordadan ikiye katlayıp koyduktan sonra sigara yakıp "öf anasını sikim neydi be" dedirtir. kokusu ayrı dert elleri büzüş büzüş yapması ayrı derttir. unutmadan en zorlu leke salça yağ felan değil yağ+sigara külü+ izmarittir.

bence yalnızken yapılması gereken temizlik işi. hane içinde ne kadar kişi varsa, siz yıkarken arkadan "şunu da yıka" diyerek kaynak yapan sayısı artıyor.

ne zaman eldivensiz yıkasam hemen ellerimde egzama çıkıyor. en son çıkan egzamalar 15 günde zor iyileşti. eldivensiz bulaşık yıkamayı bıraktım.

normalde birakin bulasik yikamayi kirlileri toplamazdim bile, nefret ederdim. ozellikle bir baskasininkine dokunacagim, imkansiz.. simsi ogrenci evindeyim, bazen cikmiyor kirler ve once telle ovup sonra tekrar yikiyorum, cok degistim kisa zamanda lakin tek sartim eldiven olacak. sicacik suda yikiyorum eldvenle, pesine bitirdikten sonra da "ne yoruldum lan" diyip sigara iciyorum. ah, simdi uyumaya gitmek varken bulasik yikamak zorunda olusum. (bkz: bana kaderimin bir oyunu mu bu)

sabahın köründe bulaşık yıkatan sistemin içine edeyim.

öğrenci evinde taş,kağıt,makas oyununu kaybedenin yaptığı ev işidir.

açılan son ses müzik eşliğinde yapıldığında neredeyse mutluluk veren bir eylem.

sanırım otuz yedi yıl aralıksız bulaşık yıkasam yine de soğumam bundan. :)

kendim adına geçen hafta zirveyi gördüm galiba. birkaç kişi 60-70 kişilik bulaşık yıkadık. ayrıca herkesin salata tabağı ayrı, tatlı tabağı ayrı, bilmem ne tabağı, çatalı, bıçağı, kaşığı... omuz, bel biraz ağrıyor ama başkasına yük olmayacağını bilince geriye tatlı bir yorgunluk olarak kalıyor yav.

valla bütün ev işlerini seviyorum bi bulaşık yıkamayı sevmiyorum anneme diyorum plastik tabak bardak vs kullanalım diye etmiyor

ütü yapmaktansa bulaşık yıkamayı yeğliyorum. işi biraz daha sevimli hale getirebilmek için de takıyorum kulaklıkları, açıyorum müziği. oh mis.

sanki evde başka kimse yokmuş gibi hep bana yaptırılan ilk başlarda sevilen ama sonrasında bıkkınlık getiren ev işi,,ama sevyom ütüden iyidir

şu hayatta yaparken en iğrendiğim aktivite bu. tabaklarda yemeklerin artıkları, milletinin ağzının değdiği kaşıklar çatallar ve yine onların üzerindeki yemek kalıntıları... hadi zar zor yıkadın, bu sefer lavaboda biriken yemek artıkları... düşününce bile kusasım geliyor. kendi bulaşığımı bile adam akıllı yıkayamıyorum. o yüzden şu dünyada bulaşığı severek yıkayan insanlara cidden saygı duyuyorum.

bıktım. canıma tak etti. dün gittim bulaşık makinesi aldım. bakalım bugün getirecekler inş.

plastik tabak çatal ile su faturasından daha ucuza getirebileceğiniz eylem

en iğrendiğim işter, kendi tabağıma dahi dokunamam. özellikle yağdan nefret ederim ve yemek de yapmayı bilmiyorum. yemekler ondan bulaşıklar da el mahkum benden ama çözümü buldum. çözüm: eldiven. takıyorum beyaz eldivenlerimi, öyle yıkıyorum. hem çocukluktan kalma cerrahlık isteğimi de törpülüyorum. ayrıca tencere, tabak, tava vs. yıkamak dert değil ama kaşık-çatal-bıçak yok mu, nefret ediyorum nefret.

bir erkek olarak bunu yapabildiğimle övünmek istiyom ama nesiyil övünebilcem amk iyi lekeleri iyi ovalarım mı dicem

bulaşık yıkamak sorun değil de bulaşık bitince lavabonun dibinde kalan artıklar.......:(

her bulaşığı yıkayabilirim ama yumurtalı bir bulaşığı yıkarken öğürüyorum. sıcak suyla temas eden yumurta kokusu midemi bulandırıyor. kusma noktasına geliyorum. size olmuyor mu? yumurta yemiyorum bu yüzden. birde takıntı oldu hep çamaşır suyu ile birlikte yıkıyorum temiz olsun diye. sonra başım ağrıyor kokudan. ama güzel ve temiz yıkarım. 15 dk önce yıkadım daha. evdeki en küçük olmak zor.

ben bu dünyaya bulaşık yıkamak için mi geldim ulan sorusunu akla getirir. hele birde yeni yapılmışsa manikür tam bir eziyet olan eylemdir.. (bkz: iki ucu boklu değnek)

öğrenci evinin bir numaralı eziyeti. bir yerden sonra zaten yıkanmaz bile.

bulaşık yıkamak kadar nefret ettiğim az şey vardır. arada sırada stres atmak için kullanıyorum ama genel olarak nefret ediyoruz birbirimizden. su içmeye mutfağa gitmiştim. nasıl delirmişsem iki tencere yemek yapıp çıktım. yemekler yendi, bulaşıklar bana kaldı. yemeği yaparken stresimi atmasaydım eğlenceli olurdu. şimdi bakışıyoruz.

öğrenci evinde batak oynanarak yıkanır.

öğrencilik hayatımdaki en büyük stres atma faaliyetlerimden biriydi. zaten o bulaşıklar illa yıkanacaktı, seve seve. ne zaman sinirli olsam hemen bi şarkı açar, bulaşık yıkamaya koyulurdum. sanki bir insanın derisini yüzercesine pırıl pırıl yapardım tabakları, bardakları. neyin kafasıysa :d

hiç sevmediğim bir eylem. bulaşık yıkamamak için sürekli yemekleri ben yapıyorum.

bulaşık makinesi yıkadıktan sonra annem kapağı açıp teşekkür ederim güzel yıkamışsın deyip geri kapatıyor shdhdh

hoşlanmadığım insanlar misafir geldiginde sevdiğim sey.

öğrenciliyim ve bulaşıklara mahkumum müzikle iyi gider

kız jengası özellikle öğrenci evinde olanı

bulunduğum ortamdan (mutfak) soyutluyor beni. hayatta yapabildiğim en iyi şey. gıcır gıcır.

dünyanın en rahatlatıcı olayı. yıkadıkça, o süngeri köpürttükçe, kirler suyun altında akıp gittikçe ferahlıyorum. elde yıkamanın aksine bulaşık makinesi eziyettir. bulaşıkları topla, makineye yerleştir, oradan dolaplara yerleştir.. eğilip kalkmaktan yoruluyor insan.

hayatımda hiç yapmadığım eylem. kendimi bildim bileli bulaşık makinası olan evlerde büyüdüm ve bunun sonucu olarak ya makinaya bulaşık dizdim ya da biten makinayı boşalttım. tatillerde akrabalara gittiğim zaman da durum bu. e sorun ne o zaman derseniz söylüyorum, sorun arkadaşların öğrenci evlerinde çıkıyor. haliyle öğrenci evinde makina falan yok, birlikte yemek yapıyoruz yiyoruz iyi güzel hoş sonra bulaşık oluşuyor. sen misafirsin otur diyip ev sahibi yıkıyor ancak ben kendimi çok rahatsız hissediyorum. ye iç bulaşık bırak çok çirkin bir davranış. birilerinin mutfağında en sevdiğim aktivitelerden birisi olan yemek yapmaktan bile çok hoşlanmıyorken bulaşık yıkamak hiç içimden gelmiyor. içimden gelmeyen bir mesele için ay yok lütfen bırak ben yıkarım samimiyetsizliğine de başvurmuyorum. huzursuz olduğumla kalıyorum.

stres onarıcı müthiş bir eylem.

bana böyle terapi gibi geliyor su sıcak olucak arkadan da böyle bir ahmet kaya çalıcak ohh miss

o leğende hazirladığın sıcak suyla tabakların üstünde kalan yemek parçacıkalarını yıkamak o köpüğün elinizde bıraktığı tatlı his ve verdiği zevk off jsjsjdj ne dememizi bekliyosun ki

arkada sevdiğin radyo kanalı açık olacak sıcacık suyla süngeri köpürte köpürte yıkayacaksın, çıkmayan kirleri telle, fırçayla, cifle temizleyeceksin. o kirler temizlendikçe ferahlayıp rahatlayacaksın. muh-te-şem.

çok boktan bir şey. sırtım ağrıyor yıkarken

eskiden annem yediklerinze su tutun öyle bırakın tezgaha diye kızardı, şimdi de yediklerinize su tutun makineye yerleştirin diye kızıyor. bizim açımızdan değişen bir şey yok.

yazın o kadar çok misafirimiz geliyor ki bulaşık makinesi bile yetiştiremiyor ama yine de yapmayı sevdiğim bir iştir.(bu arada su bayrağıyla bir kez su içip sonra yeni bardak alıp bardağı bir daha kirleten avrupalı kuzenim ananın evinde de mi öylesin?)

yikarken elinden üfleyerek baloncuklar cıkartmak bulasık yikamanin zevki

yıkama,durulama,kurulama ve yerleştirme bittikten sonra türk mutfağının olmazsa olmazı sarı bezi güzeeeelce katlayıp tezgahın önüne yatırınca sanırsın düşmanı öldürmüşüm de üzerine türk bayrağını çakmışım gibi hissettiren eylem.

çocukken bulaşık makinemiz yoktu ,sıcak su da yoktu çeşmeden akan yaz kış demeden o bulaşıkları annem yıkar ben durulardim artık o kadar çok nefret etmiştim ki bulaşık yıkamaktan evde "ölüm olsaydı bulaşık yi ka mak olmayaaaydii " diye bağırıp ağlıyordum tabi buna dayanamayan aile fertlerim muhteşem bestemi duyduktan sonra makine aldılar çok şükür

bi tür işkence yöntemi

bir işkence yöntemi. tabi burada 3-5 parça bulaşıktan bahsetmiyoruz. evdeki en son tabak, çatal-kaşık ve bardak kullanıldıktan sonraki hali.. 2/3'ü falan bitti. bu sırada ellerim vücuttan bağımsızlığını ilan etti, belim de isyan çıkardı. her an onu da kaybedebiliriz. (bkz: allah'ını seven defansa gelsin)

bel ağrısı yaşatır.