Evet bana da gereksiz gözüktü bu başlık lakin başka bir yer bulamadım. Başka kategoriler altına sokabiliriz anlatacaklarımı fakat neden yapalım değil mi? Bir nebze olağan akılta kafamdan geçenleri karmaşık bir şekilde boşaltacağım. Bakalım neler çıkacak. Çünkü uzun zaman sonra ilk defa bu kadar işlem yapmadan durdu.
Galiba patladım ben. Tüm sistemler sıfırladı kendini. Kafam iki gündür aralıklarla bomboş. Kendimi rahat hissediyorum. Resmen sekiz yaşıma dönmüş gibiyim. Nöbetim yok, kafam rahat, param eh işte diyecek kadar var, evdeyim. Daha ne olsun. Kendi kendine yetecek kıvama getirdiğiniz çılgın başka ne istesin. Aşka, sevgiye taparcasına inanan adamı (bu bana çok iddialı geldi. Çocuk olsun) sevmeye, sevilmeye inanamaz hale gelmeye ramak kaldı. Bu arada şunu belirtmek istiyorum biraz önce okuduğum şu
(#3848963) entri resmen kendimle konuşuyor gibi hissettirdi.
Aklıma geldi de kıta okumuyorum artık. İnat edince günde iki kitap okuyan , aynı anda üç dört kitabı bir kaç gün içinde bitirebilen ben gitti artık. Ayda yılda bir kaç kitap okuyabiliyorum. İzin vermiyor ki kafam okuyayım. Geriye dönüp bakınca o ağır, fikir sahibi, bilgili bir abimizi olan çılgını göremiyorum artık. Şaklaban gihi hissediyorum kendimi. Burada bile girdiğim entrilere bakınca belli ediyor değişim.
Bir de şey var işle alakalı. Ben bu kadar birbirine düşman insanlar görmedim. Ne yapmış olabilirsiniz lan birbirinize. Neymiş o istirahate gidiyormuş da gelmiyormuş yada on dakika fazla gitmişmiş. Sövmemek elde değil. Dedikodular hadsahfada. Ben daha başlayalı dört ay oldu neler duydum vay be. İnsanlar harbiden insafsız kötü. Ah birde o gruplaşmalar yok mu? Ben bu kurtlar sofrasından çıkamam. Ben daha bu kadar olamadım.
Belli etmiyorum ama sanırım bizimkileri de özledim. Bir kaç kez annemi özlediğimi dile getirdim burada ama artık olaylar farklı sanırım. Evet hala mutfakta bir şeyler hazırlarken gözlerim doluyor çöküp hüzünleniyorum. Ama babamla da konuşurken onun özledim lan seni demesi beni yıpratıyor. İmkansız değil gidebilirim hatta onlar dahi gelebilir ama çok korkuyorum sözlük. Ulan hastalardan geçmiş olabilir diye biz çarşı pazara çıkmıyoruz, hastaya temas edenler fink atıyor. Bugün alışverişe çıkınca bir doktorumuzu gördüm ayak üstü sohbet ettik. Gezmeye korkuyorum çılgın, insanlar çok bilinçsiz hem bulaştırmamak hemde bulaşmamak için eve hapsoldum dedi. Vay be dedim adam ne kadar haklı. Bende aynı şekilde korkuyorum. Hep durdurdum bizimkileri ama bilmiyorum katlanması zor geliyor bazen. Hele babam ah babam vah babam.
Yemek yapmak istemiyorum artık. Hoş ne yapsam en az iki gün yiyorum ama. Canım hiçbir şey istemiyor. Normalde hunharca yeme arzusu güden ben sevdiğim bir şey koysalar II yok ya canım istemiyor diye tırtıklar bırakırım. Zaten evde yapmadığım zamanlarda da dışarıdan söylüyorum. Genelde dışarıdan ama neyse. Ah anamın o yemekleri.
Yalnızlığıktan hiç bahsetmeyeceğim. :) ıssız, kurak bir insan olduk çıktık
Büyük bir isteksizlik var üzerimde. Şimdi bana bir şans sunsalar deseler ki ölür müsün? Düşünmeden, gözümü kırpmadan sıkarım sanırım kafama. Bu şimdiye özgü değil ama zor geliyor. Sevmiyorum.
Ee sözlük senin de başını şişirdik. Kusura bakma. Bunca ergrnimsi ve hatta bazı yerlerde ulan buna mı üzüldün be diyebileceğimiz gereksiz düşüncelerimi kustuğuma göre şimdi gidiyorum. Belki arada uğrarım ama bir kaç gün yok olmayı düşünüyorum. Özle beni. Kib bye.