yorulmak

benim yaşadığım daha çok ruhsal. mesela şu an ölsem ve hiç uyanmasam keşke. koca bir hiçliği yaşasam. (bkz: hiçlik)

(bkz: iftardan sonra) (bkz: teravihden sonra)

Bedenen yorgunluğun verdiği bi huzur var, onu hiç birşeye değişmez. Çalıştığınızın, emeklerinizin kanıtıdır o yorgunluk. Ödülüde peşinden gelen huzur.

Yorulan adam guzel uyur. Hakkeder cunku o uykuyu. Bizim jenerasyonun cektigi uyku probleminin bir sebebi de budur. Gun boyu pasif yasadigindan adam yorulmuyor ki uykusu gelsin. O yuzden beden yorgunluğu iyidir. Adamı diri tutar. Ama insanın ruhu yorulmussa zor be hocam cok zor.

tutunacak dallarımı güçlendireyim derken bir de baktım ki kollarımda güç kalmamış. sağlam dallara güçsüz kollarla tutunmak neyi değiştirir ki... kollarım güçlüyken tutunduğum zayıf dallardan ne farkı var ki şimdi bunun! biraz dinlenmek için bırakıversem kollarımı...

(bkz: hayattan yorulmak)

Sabah 6 akşam 8 çalışınca insan haliyle yoruluyor. Birde buna hafta sonları da eklenince daha da yoruluyor. Evet birde buna İstanbul un trafiği eklenince insan daha daha da yoruluyor. Karar verdim bu ayın sonunda işten çıkıyorum. Yeter.

uyusam uyanmasam...

bedenen yorulmak problem değilde psikolojik olarak yorulmak çok zor ulan.

bedenen ve ruhen hissettiğim durum. daha 22 yaşımda yaşamaktan soğudum, ama ölümden de korkuyorum öyle bi çelişki. (bkz: ölüm korkusu)

sadece uyuyayım ve uyandığımda tüm bunlar sona ermiş, her şey yoluna girmiş olsun. ben artık bir şeyler için çabalamak bile istemiyorum, yoruldum.

hayat neyse de, asıl yorucu olan diğer insanlar. eş, dost, arkadaş, sevgili, bakkal, manav...

bahar gelmesine rağmen içimde tükenmez bir boğulma hissi var. çok yoruldum kalabalıklardan, sorumluluklardan, beklentilerden, kendimden. herkese kolay gelsin. hoşça kalın.

son bir yıldır mental anlamda yorgunum ve ne yapacağıma dair bir fikrim yok fikir verin abiler ablalar

hayattan bıktım gibi hissediyorum, tutunmamı sağlayan tek şey kur-an..

hiç koşmadım,hiç yürümedim ağır bir iştede çalışmadım.hatta saatlerdir şu saçma koltukta oturuyorum ama kendimi çok yorgun hissediyorum. dışardan biri görse nekadar mutlu bir adam der benim için.duvarımın önüne koyduğum çiçekler kandırır belki çoğunu.ben duvarın arkasında savaşın içindeyken o çiçeklerin arkasındakini merak eden biri çıkarmı? kafasını duvarın öbür tarafına baktıktan sonra duvarı aşıp benimle kurak toprakları gül bahçesine çevirebilecek biri? kim bilir belki birgün..

yorgunum ve ağrılar

kronik yorgunluk sendromu denilen bir hastalık var bi kere abi. bu bilimsel bir durum. ve yorgunum.

sigara içmekten yoruldum.

(bkz: yoranın ben gözlerinden öpeyim) küfretmeyecem çünkü en sevdiğim insan yordu beni ve o, ben yoruldum dedi.

ruhum çok uzun zamandır yorgun.

her anlamda yorulmak nasıl olursa öyle

saç tellerinden başlayıp ayak uçlarına kadar bütün vücudu etkisi altına alan iğrenç bir şey. belirtileri: gözlere ve kulaklara vuran baş ağrısı, omuzlarda yük varmış hissi, sırtın acıması, bacakların ve özellikle ayakların şiddetle sızlaması. sonuçları: bir süre hareket edememek, yürürken "off ayy ayy ayy bacağım, ayağım, belim gibi şeyler mırıldanmak. bir de bunun ruhsal olanı var ki ona sayfalarca tanım yazsak yine de anlatamayız.

dağılmayalım diye daha çok toplamaya çalışmaktan çok yoruldum be sözlük beni kim toplayacak

yorulmak ikiye ayrılır.. ben kendimden yoruldum..

her gün her saat her dakika her saniye yorgunum

eskiden nefesi götümden alırdım futbola başladığım gün hayatım değişti ve şu an her gün aralıksız hııt cardio yapıyorum günlük minimum 2 km koşuyorum harika bir şey tavsiye ederim.

yine ne yapsak olmuyor lan! niye her seferinde bir halt olmuyor ve biz yine de bu sefer olacak diye seviniyoruz, havalara giriyoruz? tamam düşüyoruz uçurumdan, anladım ama karşımıza tutunabileceğimiz dallar çıkıyor devamında sonra o dallar kırılıyor ve biz yine düşüyoruz. neden? ve niye seviniyoruz aynı çelimsiz dalı görünce her seferinde?yoruldum ben ya, vallaha yoruldum… ahmet kural.

gezmekten yoruldum oyy anam oyy

beyne yoruldum ya bi saattir susamlı bş prof konuşuyor iyi hoş ama biz yarısını anlıyoruz adam bş konuşuyor yarısı boşa gidiyor

kac gündür yorgunum neden allah im neden

yine bugün yaşadım. böyle bir kamyon dayak yemiş gibiyim şu an. bildiğin kemiklerim sızlıyor. şükür ki çok güzel şeyler yaptık ama. inşallah daha güzellerini de yapacağız. allah mahçup etmesin.

bende kronik hale geldi bu her daim yorgunum

yorgunum. anlıyor musunuz yorgunum sanki gizli bir yorgunluk gibi hissettiriyorsunuz bana. görmüyor duymuyorsunuz. yada belki de görme ve duyma eylemlerini yapmak istemiyorsunuz. bilinmez . gerçi zaten bakmıyorsunuz. sadece dış cepheme bakıyorsunuz. i̇ç cephemde ne savaşlar dönüyor duymuyorsunuz. i̇çimdeki ölüleri görmüyor, yardim çığlıklarını duymuyorsunuz. ölüyor içim görüyor musunuz ? yorgunum anlıyor musunuz ? anlamıyorsunuz. anlamıyorsunuz.

bedensel olduğu zaman bir problem yok, uyku ve bir kaç saat evde dinlenme ile atlatılabiliyor. lakin ruhen yorgun olduğunda sıkıntı büyük, 10 saat uyusan da yorgun kalkıyorsun yataktan, o yorgunluk aynı yerinde, azalmıyor

sözlük te bugün benden sol kanat hep efkar dolu (bkz: canım sözlük )

ruhsal olanı fena

hayat yordu bizi moruq

12. dersimden çıktım beynimi hissetmiyorum.

i̇nsanlara değer verip karşılığında aynı değeri asla alamamaktan yoruldum. biliyorum hepimiz bu şekildeyiz. aslında çözümünü de hepimiz biliyoruz; karşındakine ayna olacaksın. o ne kadar değer veriyosa o kadar değer vericeksin. peki yapabiliyor muyuz? asla. biz bu kadar salaklıkla ne kadar daha kazık yeriz bilmiyorum ama umarım yakın da akıllanır ve daha fazla üzülmeyiz.

hem bütün vücudum yorgun hem bütün ruhum yorgun hem bütün beynim yorgun. ne çeşit insanım anlamadım.

yoruldum. inan ki çok yoruldum gözümün nuru. her gecenin sabahında odama güneş ışığı gibi sız diye beklemekten çok yoruldum. gelmeyeceğini anladığımdan beri sensiz doğan güneşten nefret etmekten çok yoruldum. sana olan özlemimin genzimi yakmasından çok yoruldum. hâlâ bir yerlerde varmışsın gibi yaşamaktan çok yoruldum. 2015'te kalmış bir ruhla yaşamaktan çok yoruldum. sırf sana benzeyen o çocuğu görmemek için yolumu uzatmaktan ve o yol boyunca seni düşünmekten çok yoruldum. neden böyle oldu diye düşünmekten, nefes alırken bile kendimi suçlu hissetmekten, geç kalmışlık hissindeb yoruldum. canım yanmıyor artık ama inan ki çok yoruldum be. nefes almaya bile mecalim kalmadı inan o kadar yoruldum.

yorgunluğumu anlatacak en güzel cümleyi bir şair şöyle kurmuş : "o kadar yorgunum ki, bir ölü duysa ayağının ucunda yer açar bana. "

beynimin içi at çiftliği sanki. geleceği düşünmekten yoruldum...

sikicem bitsin şu sene artık. ne bok olacaksa olsun.

uzun zamandır hissetmediğim şeyi yorgunluğu bugün saçlarımın uçlarına kadar hissediyorum hayattan yaşamaktan insanlardan olaylardan hayalim olmadığı halde sırf meslek sahibi olabilmek için peşinde koştuğum şeylerden iyi niyetimin suistimal edilmesinden kısacası her şeyden yoruldum elimden gelse herkesten kaçar kendime sığınırdım sadece kendim bilmediğim bi yerde tanımadığım insanlarla yaşamak isterdim yorulmak o herkesin çektiği aşk acısından bile beter tanımlamak anlayabilmek bi ana bakar o bi anlık bezmişlik bıkmışlığa hayat kimseyi yormasın isterdim ama maalesef...

ruhen yorulmak çok zor. her şey bitip kendinize yaptıklarınızı gördüğünüz an, sarhoşken kendini kesip ayıldığında ''hassiktir lan'' diyecek kadar kanı kalmamış birisi gibi gözlerinizin kaymaması temennim. misal ben kalkarken duş perdesine tutunayım dedim o da koptu düştüm şimdi rahat bile ölecek halim yok. bedeninizi yorun ruhunuzu değil. bunun aksi çok düşüncem var ama vardı olmak yolunda ilerliyorlar son sürat.