sanırım en büyük
(bkz: guilty pleasure) ım.. ama ben napiim Ankara’da doğdum, Ankara’da büyüdüm, Ankaralıyım..
küçükken arabada babam oyun havası açınca sinir olurdum hep. bi süre sonra “lütfen kapatır mısınız şunu ya” dememeye başladım. daha sonra hoşuma gitmeye başladı.. “biraz ses alabiliyo muyuuuz” lara dayandı. sonra da omuzlar, kollar oynamaya başladı :d
bunun en büyük mimarı kesssinlikle mustafa taş’tır..
(bkz: baharları kışları)
(bkz: leyla mecnun aşk görsün)
ismi sizi yanıltmasın:
(bkz: ağlar gezer ankaralım) asdhsjdhdkd bunu da yazdım ya :/
ama bunun mustafa taş kısmı çok iyi:
“fallara baktıralım, türküler yaktıralım.
görür görmez gönlümde şimşekler çaktıralım..”
bir sürü var ama ne yazıp kendimi ifşalayacağım ne de gözlerinizi daha fazla yoracağım. birini beğenirseniz zaten tak tak diğerleri gelir..
akustikli günler diliyorum ahahahaha
(bunu anlamanız için çok fazla Ankaralı olmanız lazım, anlamamanız inanın çok daha iyi.. sormayın lütfen..)