kelimelerin tükenmesi

bir tek sana bir şey yazmak istediğimde kilitleniyorum. bir tek seni kelimelere sarmak istediğimde dar geliyorlar. bir tek seni anlatmaya kalktığımda buna yetecek dilin yeryüzüne ait olmadığını kavrıyorum, sonra susuyorum. senin başka bir şey olduğunu görüyorum, tek bir şey olduğunu biliyorum, gülümsüyorum, şükrediyorum. seni her gün daha çok seviyorum.

bir olay karşısında beyninizin kullanabileceğiniz bütün kelimeleri tarayıp uygun kelimeyi bulamaması durumu, günlerce konuşmak isteyip hep susmak gibi düşünün diyeceğim ama böyle değil işte

çok kelime bilip bilmemekle bir alakası yoktur. öyle hisler vardır ki en alim insan bile açıklayamaz.

tanım çok doğru. kelimeler bile tükeniyor, anlatmak istemiyorlar, anlatmaya mecalleri kalmıyor bazen. yorulmuşçasına, senden daha bitkin halde tükeniyor kelimeler de. duruma göre, bazen..

kelimeler tükenmiyor, diyeceklerimi kelimelere sığdıramıyorum

Amcamlara çıktım bir kaç saat önce. Kuzenim matematik sınavı olduğunu ve hiçbir dersi dinlemediğini söyledi. Bu arada konu trigonometri.. Bende hatırladığım kadarıyla anlatırım dedim ve ders anlatmaya başladım. İyi güzel çalışıyoruz. Kuzenim bana içler dışlar çarpımı ve 1/2 ile 2 arasındaki farkı anlayamadığını söyledi. İste o an bende kelimeler tükendi.. mecbur sildik otu boku pastalara geri döndük. Şimdi konumuz pastaları bölüp pay etmek... Edit: aynı sorunu ablamda da yaşamıştık.. bu ilk yıkılışım değil. (#3859441)

.

bu duruma düştüğünüz zaman kalkması zor oluyor biraz yani konuşsan çok şey var söylenecek ama uygun kelimeleri bulamıyorsun. böyle tanımsız ama hisli bir şey gibi.