korku filmi izlememek

aha ben. korku filmi sevmem.

"kendi paramla kendime işkence mi yapacağım?" mantığı hakimdir genelde.

içinde cin varsa izlemediğim filmlerdir. sonuçta gerçekte var olan şeyler abi, bedavadan kafa tutup düşman olmaya ne gerek var.

benim bu çünkü gereksiz bulurum. durduk yere sırf ekşın olsun diye adrenalin seviyesini yükseltip geçici de olsa bakılan yerde, sağda solda halüsinasyon görmek mantık dışı geliyor bana.

çok büyük zevksizliktir bu anlayamıyorum. en basiti filmle olan mücadele hali için bile izlenir. en sevdiğim ve en bilgili olduğum tür zaten. korkmaktan korkmak yenilmesi gereken bir durum bence. takın kulaklığınızı izleyin.

hayatımda hiç zevk almadım. bi insan neden gece tuvalete bile gidemeyecek kadar korkmak ister ki? (tabi herkes ben kadar korkmuyor jsvshsb) rüyalarımı da rüya olarak görmek istiyorum, kabus olarak değil.

en güzeli ya niye korku filmi izleyip paranoyak olayım mal mıyım

korkmadığım için izlemiyorum. boşuna zaman kaybı çünkü. bi ton korku filmi izledim korkabilmek için. gece saat 3'te cinli, perili filmler mi dersin. mazoşizm'in tavan yaptığı filmler mi dersin. ama yok korkmuyorum. (bkz: korkmayan erkek çekiciliği)

en son lise 3'de izlemiştim. sınıftaki arkadaşlar kahkaha atarak ''böyle efekt mi olur bu ne amuna goyum zuhahaha'' diye taşak geçerken ben ulan akşam nasıl yatacağım diye düşünüyordum. nitekim öyle de oldu, o gece uyuyamamıştım. 3-4 gün boyunca da filmi hafızamdan silmeye çalışmıştım. siktiri boktan bir film bende böyle bir etki bırakıyorsa, sağlam korku filmi denilen fimleri izlersem büyük ihtimal akıl sağlığımı yitiririm. ben böyle mutluyum eksikliğini de hissetmiyorum. öte yandan bazı salaklar var, for egzempıl kuzenim, gerizekalı altına sıçacağını, gece götüm götüm beraber yatacak birisini arayacağını bile bile izliyor. sipastik midir nedir anlamıyorum.

bir insan niye korkmak için para verir ben anla veremiyorum.. görünmeyen şeyleri anlatan korku filmlerini hayatta izlemem.. cin serisi astral seyahat hayalet filmleri falan filan iste

ne çok izlerim, ne hiç izlemem. bende şöyle bir gidişat oldu; günden güne korku kategorisinden soğudum. ne kadar korku film izlersem, bununla doğru orantılı olarak izlediğime pişman oluyorum. kimisi korku filmi yapıcaz diye iğrençleşmekte çağ atlıyor. korkmuyorum ama midem bulanıyor.. kimisi "velev ki şöyle bir şey olsa ne korkunç olmaz mı :d" diyerek akla ve mantığa aykırı işler yapıyor. korkmam gereken yerde bile filmin mantıksızlığına odaklandığım için jeton çok sonra düşüyor. haliyle korkmam gereken kadar korkmuyorum. kimisi de cidden korkunç amk. insan olan izlemez öyle şeyleri. tamam söze gelince istenmeyen olaylar yaşansın istiyoruz da, bizim de bir sınırımız var.. tüm bu sebeplerin getirisi olarak; artık korku filmi aşerdiğimde "korku/komedi" türüne yöneliyorum. henüz pişmanlık yaşadığım da olmadı.. çünkü; korku kulvarında, klasik bir korku filmi kadar başarı ummuyorum.. komedisi hoşsa da bonus oluyor. tucker & dale vs evil, the babysitter (2017) ya da scary movie serisi gibi gibi leziz emsaller sunabilirim.

korku filmleri genelde korku değil, gerilim oluyor. türkiye'de korku filmi dediğimiz şey ise sadece cinler üzerine kurulu. konularını ise eski köy hikayelerinden alıyorlar. genele bakacak olursak da gerici bir müziğin ardından zıttırık bir yerden bir şeyin fırlaması insanları korkutuyor, buna da korku filmi deniyor. hele bir de film sonunda, bu filmde yaşananlar kurgu değildir mesajı verilirse ne âlâ. edit: çocukken chucky izleyip 3 ay uyuyamadığımı belirtmek isterim. hiç sevmem ibneyi.

gece yatarken korktuğum için izlemiyorum. en son paranormal activity'i izlemiştim seneler önce. psikopata bağlayıp biri beni izliyor sanıyordum, kapıları falan kontrol ediyordum hareket ediyor mu diye.

bana nedense saçma gelen şey. yok yere kendimi gerilime ve strese sokamam aq.