sevdiğine pişman olmak

çok kötüdür. çoğu insanın başına gelmiştir. çektiğiniz acı dayanılmaz hale geldiğinde olur

sana beni seviyor musun, diye asla sormayacağım, ama ben seni seviyorum

yani bende mi gariplik var anlamıyorum. yaşadığımız hiç biseyden pişman olamıyorum. aslında pişman etmesi gereken çok şey yaptı ama olmuyo nedense.

sevdiğiniz için değil sevmediğiniz için pişman olun

pişman olmanın en çok acı veren hali.

sevmek dünyanın en güzel duygusudur , insana yaşama sevinci verir , hayata anlam kadar , insanı çok mutlu eder , tarifsiz bir duygudur sevmek , ama insanlar öyle bir hale geldiler ki artık bu güzel duygudan kaçar oldu , bildiğin sevmekten korkar olduk sırf kaybetmemek için , ama korkunun ecele faydası yoktur pişman olmayın yine yeniden sevmeye devam edin çünkü ne demiş büyükler gavura küsüp oruç bozulmaz

ben niye sevdiğime pişman oluyorum ki aq o sevildiğine pişman olsun bu kadar sevgiyi hak etmediği halde sevildiğine pişman olsun.

ulan 4. yılımızdı ayrıldık daha ayrılalı 3 ay oldu birini bulmuş o kıza seni çok seviyorum diyor karaktersiz

kör olasıya kadar ağlama sebebi

ona karşı hissetiklerimi hafife aldı,dalga geçti ama pişman değilim. onu sevmeyi seviyor-dum. şimdi ise herhangi biri benim için.

bir insana her şeyi yapın; ama sevdiği için pişman ettirmeyin. çekin vurun; ama bunu dedirtmeyin. her pişmanlık geçer de, sevdiğinden pişman olmak çok zor geçer. insan kendinden tiksinir, kalbinden nefret eder, yüreğine küser.

ben ilk defa birini çok istedim, olmadı. sonra insan kendi hayatından, kendisini nasıl siktir eder onu öğrendim.

Hiç düşünmezdim bir gün seni sevdiğim için pişman olacağımı. Hiç farkında olmadan, sırf var olduğun için aydınlanan o karanlık günlerim için elbette minnettarım sana. Ama 6 yıldır ölümü bekleten de yine sensin. Seni tanımadan öncekinden daha karanlık kuyulara düşüren, gökyüzüne bakmak suçmuş gibi hissettiren, mutluluğu haram ettiren, nefes almamı zorlaştıran, geceler boyu ağlatan da sendin. Beni tek kare fotoğrafa, sadece refleks olarak dahi ağzından çıkacak tek sese hasret bırakan da sensin. Çocukluğumu ve gençliğimi de kendiyle beraber gömen, kalbimi yoran da sensin. Bütün yaşadığım acıların sebebi sensin. Seni suçlamıyorum, sadece artık çok yoruldum. Bence artık seni sevmiyorum. Sen artık aşık olmadığım ama unutamadığım biri olarak kalacaksın hayatımda. Beni öyle bir değiştirdin ki, beni öyle bir hale getirdin ki seni sevmesem hatta nefret dahi etsem unutmam mümkün değil. Çünkü sen benim sadece geçmişimi ve şimdimi değil geleceğimi de aldın elimden. Birini sevebilme yetimi, birinin gözlerine bakıp mutlu olabilme ihtimalimi aldın. Senin yüzünden birini ne zaman sevecek gibi olsam aklıma sadece öleceği geliyor. İşte o an en nefret ettiğim karaktere bürünüyorum. Bir korkak gibi gözlerimi kaçırıp uzaklaşıyorum. Öyle korkuyorum ki ölmesinden, sevgisiz bir hayatı göze alıyorum. Bana yaptığın şeye bak, beni ne hale getirdiğine bir bak! Ben cesur bir kız çocuğuydum, ben gerçekten 16 yaşında olmama rağmen çok cesurdum. Şimdi ise kendimi hiçbir zaman yeterince cesur hissedemiyorum. Sevmekten ve sevilmekten korkan, yaşamaktan korktuğu için ölümü bekleyen, bir başlasa bir daha susamayacağını bildiği için ağlamaktan korkan birine dönüştüm. Ne yaptın bana? Bu dünyada yokken beni bu hale nasıl getirdin? Buna nasıl engel olamadım? Ben eski cesur halimi istiyorum, o gözü pek kız çocuğuna tekrar dönüşmeyi istiyorum. Dünyadan el etek çekmiş, hiçbir şeyin buz tutmuş yüreğini titretmediği, bir kalbi olduğunu dahi senin acın olmasa hissetmeyecek bu kadını sevmiyorum. Ben kendimi sevmiyorum. Ben eskiden olduğum kişiyi geri istiyorum. Seni sevmeden önceki halimi istiyorum. O cıvıl cıvıl kız çocuğu olmak istiyorum. Seni sevdiğim için çok pişmanım. Çok ama çok pişmanım. Keşke seni hiç tanımasaydım.