bir buçuk senedir kendi imkanlarımla klasik gitar öğrenmeye çalışıyorum, şimdi eddie vedder'dan ve pink floyd'dan eserler icra edebiliyorum, yaklaşık 7 yıllık bir solistlik deneyimim var, şarkı söylemek apayrı bir hissiyat elbette, gelişim kaydedebilmek en büyük arzum. ölene kadar müziğin hayatımdan çıkmasını istemiyorum.
müziğin nasıl bir derya hatta okyanus olduğunu kavramak çok önemli en başta. bu uçsuz bucaklıkta kimse tam anlamıyla 'tamam' değildir, çünkü pratiklerle bir şeylerin üstüne koymak hep mümkündür. ben kendi gelişimime zarar vermemek adına hiçbir zaman kendime tam anlamıyla solist ya da gitarist diyemedim, eksiklerim var ve bunların farkında olmanın beni daha iyi motive ettiğini düşünüyorum, ve gerçekten müzikle uğraşan aşmış insanlarda, onların toplumdan ayrılan yönlerini çok rahat görebiliyorum. sanki kendilerine ait yeni bir dil bulmuş gibiler, dünyaya olan bakışları farklı yönlerden cereyan ediyor daima, beyinleri farklı yöne çalışıyor sanki, hissiyatlarını ve yaşadıklarını, verdikleri ezgilerde hissediyorum. ve son
olarak