farkındalığın verdiği acı

sahip olduğun her bilgi içinde çürüdüğün bir hücredir..

"keşke bu kadar farkında olmasam" dedirtir sık sık. keşke bu kadar farkında olmasam.

Bilmemek mutluluktur demiş filozof

(bkz: cehalet mutluluktur)

''bazı şeyleri keşke hiç öğrenmemiş olsaydım'' dedirten, hiçbir şeyin artık eskisi gibi olamayacağını bildiğiniz, kendinizi kandırmanın artık imkansız hale geldiği nokta. çünkü artık ''biliyorsunuz'' ve bilmiyor gibi yapmak ya da unutmaya çalışmak kendinizle gireceğiniz çok zorlu bir savaş demektir ve insanın kendisiyle olan savaşı çok şey götürür yine insandan.

düşündükçe insan vay amına koyim, ne salaklıklar yapmışım diyor. insana en çok koyanı da buymuş. bu saatten sonra elden bişey gelir mi diye düşünmekten başka bir şey kalmıyor çünkü elinde avucunda. yediğin bokları bildiğin için bişey de diyemiyorsun. kendinle savaşıyorsun içten içe..

bize kalmayacak dünya için bize kalacak günahlar bıraktık

bilgi cezadır.

lisede bi hocamız vardı şey derdi , farkındalık iyidir ama çok fazla farkındalık iyi değildir arkaşlar derdi o zamanlar pek kavrayamamıştım ama şu zamanlarda çok fazla anladım ne demek istediğini.

zamanın ellerinden kayıp gitmesi ve senin hiçbir şey yapamamanın verdiği farkındalık...

hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. çözüm yok. çıkmaz sokaktayız ve o sokağın da sonundayız. bunun farkında olmak gerçekten acı verici...

mutlu olmamız gereken zamanlarda mutlu olmayı bilemedik

bazen keşke bilmesek diyorum öyle tertemiz mutlu mesut yaşasak..

(bkz: cehalet mutluluktur ) öğrendikçe insan yorulur yaş aldıkça eğilir bükülür heyben ne kadar doluysa kamburun o kadar çok çıkar kendi özünü ararsın

Hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bilerek, geçmişe duyulan özlemin damarlarını yakarak aktığını hissettiğin acı mı yani?

Cehalet,mutluluktur.

Tam şu an bi şey fark ettim. Instagramda hikaye paylaştıktan sonra kim bakmış diye girip bakmıyorum uzun bi süredir, çünkü bakıp bakmadığını merak ettiğim kişi profilime erişemiyor bu yüzden bakamayacağından eminim. Allah korusun ama ben bunca zaman doğru zaman doğru kişi diye diye kendimi kandırıp çok yanlış zamanda çok yanlış kişiden hoşlandığımı fark ediyor olabilir miyim? Lütfen olmasın öyle bi şey :( istemiyorum

bu acıyla olduğum ortamdan bir bahaneyle ayrılıp kaldırıma çökerek hıçkırarak ağladığım bir gün olmuştu

Önce göğsünüzü (yemek yahut soluk borunuzu) yırtarak geçen karnınızda mütemadiyen kramplara yol açarak kıvrandırarak kadıklarını tutarak yerlerde süründüren ve geldiği gibi götünüzü yırtarak çıkan bir sancı gibi hayali bir gaz yahut cisim gibi bir şey hissediyor musunuz sizde.

dünyanın en kötü hissinden biridir.O farkındalık hissinden sonra hiçbir şeye iyi gözle bakamazsın,hep altında bir şeyler ararsın başka gözle bakarsın,sürekli bir şüpheyle yaklaşırsın,elinden bir şey gelmediği için daha çok kendini yer bitirirsin üzülürsün değersiz olduğunu hissedersin belki ama bazen de o şüpheci yaklaşım işe de yarayabilir tabiki.

Özellikle seninle aynı farkındalık düzeyine sahip olmayan insanların arasında yaşamak zorunda kaldığında insana diken gibi batan histir.

Terapi verdiğim esnada bir danışanım. Neira hanım biliyorum yapmam gerekenin ne olduğunu çok iyi biliyorum nasıl bir durumda olduğumu da biliyorum ancak olmuyor bir şeyler bir yerlerde demişti. Ben de acaba bu kadar farkındalık seni yoruyor olabilir mi diye sormuştum ona. Bence bu durum hepimiz için böyle. Bu kadar fark etmek zannettiğimizden daha yorucu yıpratıcı ve zorlayıcı. Belki de bu noktada cehalet mutluluk.

Keşke bilmesem dedirtir

En kötüsü de hassiktir farkındalığıdır.